Hans Rauter
Z Wikipedii
Hans Albin Rauter (ur. 4 lutego 1895, zm. 25 marca 1949) - zbrodniarz hitlerowski, SS-Obergruppenführer oraz Wyższy Dowódca SS i Policji w Nadokręgu "Nordwest".
Urodzony w Klagenfurcie (Austria), podczas I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej. Następnie w latach 1919-1921 należał do sudeckich Freikorps. W 1933 Rauter wstąpił do austriackiej partii nazistowskiej (do NSDAP nigdy nie należał) i SA, później stał się także członkiem SS. W latach 1935-1936 pełnił służbę jako oficer w sztabie Himmlera. Następnie był także oficerem w Głównym Urzędzie SS. Od 1938 do 1940 był Stabsführerem Nadokręgu "Südost".
Od 26 czerwca 1940 do 8 maja 1945 Rauter był Wyższym Dowódcą SS i Policji w Nadokręgu "Nordwest", który obejmował m. in. okupowaną przez III Rzeszę Holandię. Zasłynął z niezwykłej bezwzględności i brutalności wobec Holendrów (w tym z okrutnych metod zwalczania miejscowego ruchu oporu). Osobiście nakazywał dokonywać egzekucji ludności cywilnej oraz zajmował się organizacją deportacji Żydów do obozów zagłady. Jest symbolem hitlerowskiego terroru w Holandii.
Aresztowany przez Brytyjczyków w szpitalu, został następnie wydany władzom holenderskim. Sąd w Hadze skazał Rautera na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano w Hadze w 1949.
