Dżakarta
Z Wikipedii
Dżakarta (ind. Jakarta) – stolica i największe miasto Indonezji, 9,0 mln mieszkańców (2004), aglomeracja miejska 18,2 mln (2004). Miasto jest położone w południowo-zachodniej części państwa, w północno-zachodniej części wyspy Jawa.
Dwa czynne porty lotnicze: Soekarno-Hatta i Halim Perdanakusuma oraz nie używany już Kemayoran.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Miasto zostało założone na początku XVI w. jako Sunda Kalepa. W 1527 r. miasto znalazło się pod kontrolą sułtanatu Bantam (wówczas zmieniono jego nazwę na Djakartę).
Pod koniec XVI w. na Jawie pojawili się Holendrzy. W 1619 r. Holendrzy pod dowództwem Pieterszoona Coena zdobyli miasto i założyli na jego terenie twierdzę Batavia, która stała się główną siedzibą holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i kolonii holenderskiej Indii Wschodnich, nazywane też Djakarta. Silne trzęsienie ziemi zniszczyło miasto w 1699 r. Po kilku latach w rękach brytyjskich w 1814 r. Batavia powróciła w ręce Holendrów.
W okresie 1942-1945 miasto znajdowało się pod okupacją wojsk japońskich. Po II wojnie światowej mimo ogłoszenia niepodległości, miasto zostało zajęte przez Holandię. Dopiero w 1949 r. miasto powróciło do niepodległej Indonezji i stało się jej stolicą. W 1950 r. zmieniono nazwę stolicy na Dżakartę.
Szerokość geograficzna 08ºS
Długość geograficzna 107ºE
[edytuj] Zabytki i atrakcje turystyczne
- Stare Miasto
- ratusz
- pałac (XVIII wiek)
- meczet Istiqlal
[edytuj] Miasta partnerskie
Pekin, Chińska Republika Ludowa
Berlin, Niemcy
Stambuł, Turcja
Los Angeles, Stany Zjednoczone
Nowa Południowa Walia, Australia
Paryż, Francja
Rotterdam, Holandia
Seul, Korea Południowa
Tokio, Japonia
