Apostolski symbol wiary
Z Wikipedii
Apostolski symbol wiary (łac. credo - wierzę), w skrócie Symbol Apostolski ( potocznie: Skład apostolski, Wierzę w Boga) to jedno z najwcześniejszych i najprostszych sformułowań chrześcijańskiego wyznania wiary.
Według legendy średniowiecznej Symbol Apostolski został skomponowany przez dwunastu apostołów w dniu Zesłania Ducha Świętego tak, że każdy z apostołów wygłosił jeden z dwunastu fragmentów Symbolu. Jednak najwcześniejsze wzmianki o Symbolu Apostolskim pochodzą z przełomu IV i V wieku, a czas jego powstania jest niepewny. Jego obecna forma wykształciła się zapewne w efekcie długotrwałego procesu historycznego między II a VI wiekiem.
Symbol Apostolski uznawany jest przez różne wyznania zachodniego chrześcijaństwa uznające naukę o Trójcy Św., (Kościół rzymskokatolicki, Kościół anglikański, liczne Kościoły protestanckie.) W Kościele rzymskokatolickim jest w pewnych sytuacjach dopuszczony do liturgii mszalnej w zastępstwie Nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary. Nie został jednak przyjęty przez Kościoły wschodniochrześcijańskie.
[edytuj] Łaciński i polski tekst Symbolu Apostolskiego
W polskim tekście Składu Apostolskiego istnieje pewna drobna różnica między wersją przyjętą w tradycji katolickiej a wersją używaną w kościołach protestanckich, które nie uznają kultu świętych i ich niebiańskiego obcowania - sformułowanie świętych obcowanie jest zastępowane przez społeczność świętych.
| Tekst łaciński | Tekst polski | |
| 1. | Credo in Deum, Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae, | Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, |
| 2. | et in Iesum Christum, Filium Eius unicum, Dominum nostrum, | i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, |
| 3. | qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex Maria Virgine, | który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Marii Panny (lub: Dziewicy), |
| 4. | passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus, | umęczon pod Ponckim (lub: Poncjuszem) Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, |
| 5. | descendit ad inferos, tertia die resurrexit a mortuis, | zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, |
| 6. | ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Patris omnipotentis | wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, |
| 7. | inde venturus est iudicare vivos et mortuos. | stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. |
| 8. | Credo in Spiritum Sanctum, | Wierzę w Ducha Świętego, |
| 9. | sanctam Ecclesiam catholicam, sanctorum communionem, | święty Kościół Powszechny (lub: chrześcijański), świętych obcowanie (lub: społeczność świętych) |
| 10. | remissionem peccatorum, carnis resurrectionem, | grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, |
| 11. | vitam aeternam. | żywot wieczny. |
| 12. | Amen | Amen |
[edytuj] Oryginalny tekst grecki
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύμ ατος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.
