Tanganyikameer

Satelietfoto

Het Tanganyikameer is een groot meer in Centraal-Afrika (3°20' tot 8°48' ZB en 29°5' tot 31°15' OL). Men neemt aan dat het meer het op één na oudste (en op één na diepste) meer ter wereld is, na het Baikalmeer in Siberië.

Het meer is gelegen binnen de Westelijke Slenk van de Grote Slenkvallei en door de bergachtige wanden van de vallei ingesloten. Het is het grootste slenkmeer in Afrika en het op een na grootste meer van het continent. Het is het diepste meer in Afrika en bevat op het Baikalmeer na de grootste hoeveelheid van zoet water. Het strekt zich uit over 673 km in noord-zuid-richting en is gemiddeld 50 km breed.

Het meer heeft een oppervlakte van 32.900 km², een oever met een lengte van 1,828 km, een gemiddelde diepte van 570 m en een maximumdiepte van 1470 m (in het noordelijke bassin) en het bevat ongeveer 18.900 km³ water. De enorme diepte en de tropische plaats van het meer verhinderen "omzetting" van watermassa, wat betekent dat veel van de lagere diepten van het meer zogenaamd "fossielwater" is, en anoxisch is (dit wil zeggen, het bevat geen zuurstof). Twee belangrijke rivieren stromen in het meer en daarnaast talrijke kleinere rivieren en stromen.

Het meer is verdeeld tussen de vier omringende landen: Burundi, Congo-Kinshasa, Tanzania en Zambia, waarbij Congo-Kinshasa (45%) en Tanzania (41%) de meerderheid van het meer bezitten.

De vissen van het meer dienen als belangrijke bron van proteïne voor de lokale bevolking. Momenteel zijn er rond de 45.000 mensen direct betrokken bij de visserij. Bijna 800 plaatsen en rond de 1 miljoen mensen zijn afhankelijk van de vissers. De commerciële visserij begon medio jaren '50 en heeft een uiterst zware invloed op de diepzeevissoorten gehad. In 1995 was de totale vangst rond de 180.000 ton. De vroegere industriële visserij, die in de jaren tachtig een hoge vlucht nam, is later ingestort.

Het meer werd voor het eerst ontdekt door Europeanen in 1858 toen de ontdekkingsreizigers Richard Burton en John Speke op zoek waren naar de bron van de rivier de Nijl. Speke zette daarna de zoektocht voort en vond de daadwerkelijke bron, het Victoriameer.