Ronde van Frankrijk - valpartijen

Ronde van Frankrijk - opmerkelijke valpartijen

Wim van Est stort in 1951 tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque in een ravijn, nota bene met de gele trui om zijn schouders ("Zijn hart stond stil, maar zijn Pontiac liep nog", aldus een toenmalige reclamespot).
Op de Col de Portet d'Aspet gaat het in 1995 mis in de afdaling. Fabio Casartelli raakt een muurtje en laat het leven.
In 1971 valt geletruidrager Luis Ocana in de afdaling van de Col de Mente. Met een sleutelbeenbreuk moet hij opgeven.
Djamolidine Abdoujaparov raakt in 1991 tijdens de massasprint van de laatste rit een reclamebord. De Oezbeek droeg op dat moment de Groene Trui. Maar hij mocht de trui houden want het reglement spaart renners die in de laatste kilometer vallen.
In de eindsprint van de editie 1958 in het Parc des Princes te Parijs raakt sprinter André Darrigade een baancommissaris. Deze overlijdt enkele dagen later.
In 1994 tracht een politieagent in Armentières een plaatje te schieten van het sprintende peloton. Wilfried Nelissen en Laurent Jalabert rijden op de man in en raken zwaargewond.
1980; Voor het oog van het volk valt Joop Zoetemelk in het geel op weg naar Pra-Loup door een onverhoedse beweging van Johan van der Velde. Zonder schade, maar de schrik is groot.
Gino Bartali valt in 1937 van een bruggetje en in het water. Twee dagen later moet Bartali snipverkouden opgeven.
Michel Laurent vliegt in 1983 in Saint-Étienne in de dranghekken tijdens een tumultueuze sprint met de later gedeklasseerde Henk Lubberding.
Roger Rivière, een matige daler, valt in 1960 in de afdaling van de Col du Perjuret en breekt een ruggenwervel. De kandidaat-winnaar moet nu de eer laten aan Gastone Nencini.
Lucien Petit Breton rijdt in 1911 in Duinkerken tegen een overstekende matroos op en moet de Tour verlaten met een knieblessure.
Joseba Beloki komt in de Tour van 2003 ten val, doordat hij bij heet weer, op een plakkerig geworden wegdek, in een slip raakt en zijn achterband van het wiel schiet. Hij breekt onder meer een dijbeen en de Tour raakt in een klap een van de weinige renners kwijt die een bedreiging kunnen vormen voor Lance Armstrong. Deze laatste fietst bij de valpartij vlak achter Beloki en kan hem nog net ontwijken. Armstrong schiet uit de bocht waar de valpartij in plaatsheeft, rijdt door een knollenveld en komt op het vervolg van de weg die eigenlijk genomen werd en heeft zodoende een bocht afgesneden. Deze spectaculaire beelden zijn live en goed geregistreerd door de Franse tv.
Alejandro Valverde viel tijdens de Tour van 2006. Valverde viel enkele kilometers voor het einde van de derde rit. Valverde was op dat moment de drager van de Witte Trui en was één van de topfavorieten voor de eindwinst in de Ronde van Frankrijk. Hij brak zijn sleutelbeen en moest opgeven.
Erik Dekker viel in de derde etappe van zijn laatste Ronde tegen een stoeprand. Hij had een hersenschudding, een aantal voortanden braken af, zijn bovenlip was gescheurd en had diverse schaafwonden over zijn gehele gezicht. Onder narcose moest het teer van de wegdek verwijderd worden.
Rik Verbrugghe brak zijn dijbeen in de veertiende etappe van de tour de France van 2006. Tegelijk vielen ook Matthias Kessler en David Cañada García die zijn sleutelbeen brak.