Lars Onsager
Lars Onsager (27 november 1903 - 5 oktober 1976) was een Noors-Amerikaans chemicus. Hij won in 1968 de Nobelprijs voor de chemie. Hij was houder van de leerstoel theoretische scheikunde aan de Yale-universiteit.
Lars Onsager werd geboren in Christiania (nu Oslo) in Noorwegen. Zijn vader was advocaat. Na de middelbare school ging hij naar de Technische Universiteit in Trondheim, waar hij in 1925 als chemisch ingenieur afstudeerde.
In 1925 wist hij de theorie van Debye en Hückel over elektrolytische oplossingen te verbeteren en publiceerde het. Hij ging naar Zürich, waar Peter Debye doceerde en confronteerde hem samen met onderzoeker Melchior Vesters met zijn incorrecte theorie. Debye was hiervan zo onder de indruk dat hij Onsager aannam als zijn assistent. Hij zou hier blijven tot 1928.
In 1928 ging hij naar de Verenigde Staten en gaf aan de Johns Hopkins University in Baltimore, Maryland colleges aan eerstjaars chemie. Hoewel Onsager zeer goed bleek te zijn in het ontwikkelen van theoretische modellen, was hij een ramp wat betreft het lesgeven. Na een semester vertrok hij daarom al.
Vervolgens ging hij naar Brown University in Providence (Rhode Island), Rhode Island waar hij les gaf aan ouderejaars. Dit ging veel voorspoediger. Bovendien maakte hij samen met zijn student Raymond Fuoss grote vooruitgang op het gebied van de thermodynamica. In 1933, het jaar van de Grote Depressie werd hij ontslagen door de Brown University en ging hij naar Yale, waar hij tot 1972 bleef. In dat jaar ging hij met pensioen. In 1968 won hij de Nobelprijs voor de chemie.
In 1933, vlak voordat hij naar Yale ging, reisde hij af naar Oostenrijk om chemicus Hans Falkenhagen te bezoeken. Hij ontmoette daar zijn schoonzus Margrethe Arledter. Zij trouwden niet veel later, op 7 september 1933 en kregen drie kinderen.
In 1976 stierf Lars Onsager op 70 jarige leeftijd in Coral Gables, Florida aan een hartaanval.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1951-1975) |
|
1951: McMillan, Seaborg | 1952: Martin, Synge | 1953: Staudinger | 1954: Pauling | 1955: Vigneaud | 1956: Hinshelwood, Semyonov | 1957: Todd | 1958: Sanger | 1959: Heyrovský | 1960: Libby | 1961: Calvin | 1962: Perutz, Kendrew | 1963: Ziegler, Natta | 1964: Hodgkin | 1965: Woodward | 1966: Mulliken | 1967: Eigen, Norrish, Porter | 1968: Onsager | 1969: Barton, Hassel | 1970: Leloir | 1971: Herzberg | 1972: Anfinsen, Moore, Stein | 1973: E.O.Fischer, Wilkinson | 1974: Flory | 1975: Cornforth, Prelog |
