Berkelium

Berkelium is voor het eerst gesynthetiseerd in 1949 door Glenn Seaborg, Albert Ghiorso, Stanley G. Thompson en Kenneth Street aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Hierbij maakten zij gebruik van een cyclotron om americium-241 te bombarderen met neutronen.

De naam berkelium is afgeleid van de naam van de universiteit waar het element voor het eerst is gesynthetiseerd.

[bewerk] Toepassingen

Het radioactieve berkelium wordt slechts in zeer kleine hoeveelheden geproduceerd voor wetenschappelijk onderzoek. Industriële toepassingen komen niet voor.

[bewerk] Opmerkelijke eigenschappen

Hoewel berkelium tot op heden (2004) nooit is geïsoleerd, is er al voldoende materiaal geproduceerd om onderzoek te kunnen doen naar enkele eigenschappen. Met redelijke zekerheid is aan te nemen dat het een metaal is dat vrij eenvoudig oxideert aan de lucht en oplost in verdunde minerale zuren. Röntgendiffractietechnieken hebben bijgedragen aan de identificatie van enkele berkeliumverbindingen zoals oxiden, fluoride en oxychloride. In de biologie speelt berkelium geen rol.

[bewerk] Verschijning

In de natuur komt berkelium op aarde niet voor. Het wordt op kunstmatige wijze geproduceerd.

[bewerk] Isotopen

Meest stabiele isotopen
Iso	RA (%)	Halveringstijd	VV	VE (MeV)	VP
²⁴⁷Bk	syn	1380 j	α	5,889	²⁴³Am
²⁴⁸Bk	syn	9 j	α	5,803	²⁴⁴Am
²⁴⁹Bk	syn	320 d	α	8,700	²⁴⁵Am

Er zijn 19 radioisotopen bekend, waarvan ²⁴⁷Bk met een halfwaardetijd van 1380 jaar het meest stabiel is. ²⁴⁸Bk en ²⁴⁹Bk hebben een halfwaardetijd van respectievelijk ruim 9 jaar en 320 dagen. De overige isotopen hebben halfwaardetijden van minder dan 5 dagen.