Ofauðgun
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ofauðgun er hugtak notað í umhverfisfræði um ástand sem skapast þegar jafnvægi í vistkerfi er raskað með ofgnótt næringarefna sem veldur því að lífverur geta vaxið hömlulaust. Ofauðgun er talin ein tegund af mengun.
Ofauðgun sem einkum stafar af afgangi áburðarefna frá landbúnaði er áhyggjuefni á sumum hafsvæðum, ekki síst á grunnum, innilokuðum hafsvæðum nálægt þéttbýli. Helstu áburðarefni sem valdið geta ofauðgun eru köfnunarefni (nitur) og fosfór en auk þeirra má nefna kísilsambönd og ýmis snefilefni.
Aukning áburðarefna leiðir til aukinnar frumframleiðni þörunga í yfirborðssjó og á hafsbotni sem hefur síðan í för með sér að þeim sjávardýrum fjölgar sem eru ofar í fæðukeðjunni og lifa beint eða óbeint á þörungum. Óhófleg aukning næringarefna getur hins vegar valdið þörungablóma og hleypt ógnarvexti í þang og valdið því að súrefni í vatni þverr og brennisteinsvetni fer að myndast.
Vaxandi fiskeldi í eða við sjó getur haft í för með sér að meira magn af næringarefnum berst út í sjó því fiskur er yfirleitt alinn í sjókvíum á tiltölulega lygnum stöðum inn í fjörðum. Á þeim stöðum er lífríki sjávar viðkvæmt fyrir áburðarefnum og annarri losun frá fiskeldisstöðum.
[breyta] Heimildir
- „Skýrsla um umhverfismál í Evrópu“. Sótt 9. ágúst 2006.
- Greinin „Eutrophication“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 9. ágúst 2006.
