Niels Ryberg Finsen
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Niels Ryberg Finsen (15. desember 1860 í Færeyjum – 24. september 1904) var færeyskur læknir af íslenskum ættum.
Faðir hans, Hannes Finsen, var lengi amtmaður í Færeyjum og ólst Niels þar upp fyrstu árin, en var svo sendur til Íslands í skóla. Hann varð stúdent frá Lærða skólanum í Reykjavík árið 1882, fór þá til náms í Kaupmannahöfn og tók embættispróf í læknisfræði frá háskólanum þar í borg 1890. Að náminu loknu var hann um skeið aðstoðarkennari í lífeðlisfræði við háskólann og skurðlæknir við Kommunalhospitalet en helgaði sig þó fyrst og fremst ljóslækningum.
Helsta viðfangsefni Finsens var að rannsaka áhrif ljóss á húðina. Árið 1893 birti hann fyrstu grein sína um efnið: Om Lysets Indvirkninger paa Huden. Næsta grein birtist 1896: Om Anvendelse i Medicinen af koncentrerede kemiske Lysstraaler, þar sem hann lýsir ljósameðferð við lupus vulgaris (húðberklum). Sama ár setti hann á stofn Finsenstofnunina í Kaupmannahöfn (Finsens medicinske Lysinstitut almennt kallað Finseninstituttet). 1898 varð hann prófessor í læknisfræði.
Niels R. Finsen hlaut Nóbelsverðlaun í læknisfræði árið 1903 fyrir rannsóknir sínar á ljósameðferð. Hann lést árið eftir eftir langvarandi veikindi, 44 ára að aldri.
Eiginkona Nielsar var Ingeborg Dorothea Balslev (gift 29. desember 1892).
