جمعیت انقلابی زنان افغانستان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)، قدیمی‌ترین سازمانی زنان افغان است که برای حقوق زنان و دموکراسی سکولار مبارزه می‌کند. این سازمان به سال ۱۹۷۷ در کابل، توسط مینا کشور کمال (که بیشتر به مینا مشهور است)، فعال دانشجویی که در ۱۹۸۷ برای فعالیت‌های سیاسی‌اش به‌وسیله جاسوسان کی جی بی به همدستی باند گلبدین در پاکستان ترور شد، تأسیس گشت. این سازمان در آغاز، هم با رژیم «کمونیست» طرفدار شوروی و هم با «مجاهدین» مخالف بود و بعدها اولین سازمانی بود که با حاکمان بنیادگرای طالبان نیز مخالفت کرد و آنها را "خنجر دیگری بر گرده‌ی مردم ما" خواند. از آن‌جا که "راوا" با هر نوع بنیادگرایی مذهبی مخالف است، همواره در افغانستان و پاکستان، بحث‌های زیادی برانگیخته است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] ارگان نشراتی
آنان نشریه‌ای به نام پیام زن [1] انتشار می‌دهند که در آن بصورت قاطع و با لحن صریح علیه رهبران مجاهدین و دولت آقای کرزی مینویسند. همچنان «پیام زن» با تعدادی از روشنفکران افغان درگیر است که «راوا» آنان را سازشکار و خادم بنیادگرایان مینامد و مقالات و نظرات آنان را به نقد میکشد. «پیام زن» بخاطر موضعگیری ها و شیوه نوشتار بخصوص اش مشهور است و علاقمندان زیادی دارد.
[ویرایش] فعالیت های نخستین
بیشتر فعالیت‌های آنها در دههٔ ۹۰، برگزاری تظاهرات ضد اشغال و ضد بنیادگرایی، سمینار و همایش مطبوعاتی و دیگر فعالیت‌های جمع آوری کمک مالی در پاکستان بود. به علاوهٔ تشکیل مدارس مخفی برای دختران در افغانستان و در کمپ های مهاجران در پاکستان و تیم های صحی برای کمک به زنان و کودکان از جمله فعالیت های این سازمان میباشد. با توجه به این‌که اکثر فعالیت‌های آنها در افغانستان ممنوع بود و اعضا و رهبران آن همیشه تهدید به مرگ می‌شدند، «راوا»، در مناطق تحت کنترل طالبان و یا «جبههٔ شمال»، حضور علنی بسیار کمی داشت. اما با آنهم کار و فعالیت نیمه مخفی شان در اکثر نقاط افغانستان ملموس است.
اعضای "راوا" موفق شدند برای اولین بار در لانه بنیادگرایان در پشاور تظاهراتی را علیه جهادیان و طالبان در حالی برگزار کنند که اکثر مردم آزادانه نمیتوانستند علیه آنان در پشاور سخن گویند. ازهمینرو دو بار صف تظاهرات شان مورد حمله طالبان قرار گرفت که به زخمی شدن چندین عضو شان انجامید. [2] [3]
پس از شکست کامل حکومت طالبان توسط آمریکا، "راوا" به نیروهای "ائتلاف شمال" هشدار داد که مثل طالبان، بنیادگرا، تروریست و خطرناک هستند. آنان جنایات گروههای مربوط این ائتلاف در اولین سالهای بعد از سقوط دولت دست نشانده روسها، افشا نموده و گزارشها، تصاویر وسایر اسناد آنرا به مراجع بین‌المللی تسلیم نمودند و خواهان محاکمه رهبران شان مثل سیاف، ربانی، قانونی، گلبدین، دوستم، خلیلی، محقق، قسیم فهیم و دیگران شدند. به تاریخ ۱۲ جولای ۲۰۰۶، عبدالرب رسول سیاف رهبر تنظیم اتحاد اسلامی افغانستان که یکی از گروههای جنگسالار و ناقض حقوق بشر به حساب میرود، طی مصاحبه‌ای با چینل تلویزیونی "طلوع" در کابل مدعی شد که "راوا" جنگ های بین تنظیم ها را سگ‌جنگی خوانده و گزارش هایی نیز که در مورد جنایات شان در مطبوعات انتشار یافته و بوسیله سازمانهای مدافع حقوق بشر مثل "دیده بان حقوق بشر" انتشار یافته اند همه ساخته و پرداخته "راوا" اند.
"راوا" در نظرات و اعلامیه های شان اعلام میدارند که حکومت فعلی، به رهبری حامد کرزی، در اکثر مناطق افغانستان، سلطه ندارد و بنیادگرایان قوانین ضد زن را، درست مانند طالبان، به دولت تحمیل کرده اند. این ادعاها، بویژه در مورد دولت هرات، به رهبری اسماعیل خان، که با پلیس مذهبی، پوشش و ظاهر زنان را محدود کرده بود، طیف موافقان دیگری هم دارد.
اینان در ابتدا از حامد کرزی حمایت مشروط کردند اما به مرور زمان علیه وی جبهه گیری کردند و اعلام داشتند که کرزی دست پرورده امریکاست و به گفته اینان "سیاست خاین نوازی" را در پیش گرفته است که اشاره شان به کنار آمدنش با رهبران مجاهدین بود که در پست های مهم دولتی جا گرفته اند.
[ویرایش] اهداف
آنان اهداف خود را به صورت زیر اعلام میدارند: [4]
- احقاق حقوق زنان و مبارزه برای جامعه‌ای مبتنی بر اصول دموکراسی و سکیولاریزم (جدایی دین از دولت)
- مبارزه علیه هرگونه بنیادگرایی
- دفاع از تمامیت ارضی و عدالت اجتماعی در کشور
- حقوق مساوی برای تمامی ملیت ها، مذاهب و اقوام کشور
- جمع‌آوری کمک مالی برای برپایی فعایت های صحی، مکتب، یتیم‌خانه و سایر مراکز عام المنفعه.
- افشا و طرد روشنکفرانی که در مقابل بنیادگرایان برخورد سازشکارانه دارند.
- دفاع از جنبش های آزادیخواهانه در کشورهای جهان سوم.
[ویرایش] فعالیت های اخیر
درین اواخر این جمعیت فعالیت هایش را در داخل افغانستان منسجم ساخته و محافل علنی نیز در کابل برگزار می‌کند. از جمله به تاریخ هشتم مارچ ۲۰۰۶ محفل بزرگی به مناسبت روز جهانی زن در تالار هوتل مروارید در کابل برگزار کردند که بیش از ۱۸۰۰ تن در آن شرکت جسته بودند و مهم‌ترین برنامه درین روز به شمار می‌رفت. [5]
راوا تا حال حدود ۱۶ جایزه و تقدیرنامه از مراجع مهم جهانی بخاطر کار و فعالیت هایش بخاطر آزادی و دموکراسی در افغانستان دریافت داشته است از جمله:
ششمین جایزه آسیایی حقوق بشر ۲۰۰۱[6], جایزه آزادی، برابری و برادری جمهوری فرانسه ۲۰۰۰[7], جایزه یادبود ایمی ایمشایر 2001 [8], زن سال 2001 از جانب مجله گلمر [9], جایزه بین المللی ژورنالیزم از جان ایمپکن یونیورستی امریکا [10], تقدیر نامه افتخاری مخصوص از جانب سنای امریکا 2004 [11], دکترای افتخاری از جانب پوهنتون انتورپ بلژیک [12], و فراوان دیگر [13]
[ویرایش] بحث و جدل
بحث و جدلی سر گذشته راوا وجود دارد. بعضی‌ها این جمعیت را حامی مائویست ها می‌دانند و عده‌ای بر این باورند که این سازمان، تنها در گذشته تمایلات چپی داشته ولی حالا نه.
چیزی که به این بحث و جدل، بیشتر دامن می‌زند، عدم وجود اسناد کافی از جانب "راوا" در مورد گذشته و تاریخ آغازین آن و این واقعیت آشکار است که مقدار زیاد اسناد ابتدایی این سازمان، به زبان‌های پشتو و فارسی هستند، که توسط تعداد کمی از غربی‌ها، قابل خواندن و ترجمه هستند. "راوا" درین رابطه می‌گوید که در اثر مبارزه و کار سخت در داخل و بعد هم قتل رهبر شان مینا، مقدار زیاد اسناد این جمعیت نابود شده‌اند ازینرو اسنادی از تاریخ آغازین "راوا" در دسترس نیست. با اینهمه اولین شماره های پیام زن که در ۱۹۸۱ در کابل انتشار یافته‌اند از طریق سایت این جمعیت قابل دسترسی میباشند ولی در آنها چیزی که دال بر مائویست بودن اینان کند چیزی نمیتوان یافت.
عامل دیگر برچسب "مائویست" بر "راوا" شاید این باشد که این جمعیت تنها سازمان سیاسی افغانستان است که جرئت نشر زندگینامه‌ها و اشعار و تصاویر شاعرا ن و نویسندگان مشهور چپ افغانستان و جهان را دارد و در هر شماره نشریه به معرفی یکتن از این چهره‌ها پرداخته است. تعدادی از شاعران و نویسندگانی که در "پیام زن" معرفی شده‌اند اینان اند: عبدالاله رستاخیر [14]، داوود سرمد [15]، سیدال سخندان، انیس آزاد، بشیر بهمن، خسرو گلسرخی [16]، سعید سلطانپور، احمد شاملو [17]، احمد سهراب [18]، سید احمد دهزاد [19]، جولیوس و اتل روزنبرگ [20]، اتو رنه کاستیلو [21]
به نظر می‌آید که در سالهای نخست تشکیل، "راوا" روابط بسیار نزدیکی با سازمانهای مائوئیست افغانستان، همچون سازمان رهایی افغانستان(الو) و سازمان آزادیبخش مردم افغانستان (ساما) داشته است. رهبر و پایه‌گذار "راوا"، مینا، همسر داکتر فیض احمد، رهبر سازمان رهایی افغانستان بود. آن برودسکی، پروفیسور امریکایی کتابی در مورد تاریخچه آن نوشته، ادعا می‌کند که :«هردوی آنها به اهداف مجزای خود بسیار معتقد بودند. تا جایی که وقت کمی با هم صرف می‌کردند و حقیقتاً، نسخه‌های بسیار متفاوتی از آینده جامعه افغانستان در سر داشتند.»
به هر حال، تعدادی از طرح‌ها و آثار هنری منتشر شده در شماره‌های اول ارگان "راوا"، «پیام زن»، نشان دهنده گرایش مائویستی هستند و عکس قیوم رهبر، رهبر "ساما" بر جلد یکی از این شماره ها، نقش بسته است. همچنان در شماره‌های مختلف نشریه شان تعدادی از رهبران سرشناس "شعله ای"، که بدست دولت "کمونیست" تحت حمایت شوروی و یا بنیادگرایان کشته شده اند، قدردانی صورت گرفته و تصاویر، اشعار و زندگینامه هایشان انتشار یافته اند.
همچنین، می‌توان پذیرفت که گرایش‌های سیاسی گذشته راوا، به وضعیت کنونی آنها ارتباطی ندارد و مسلما، نه الو (سازمان رهایی افغانستان) و نه بقیه گروههای مائوئیست افغانستان، نامی از "راوا" را در ادبیات خود نمی‌آورند و حتی، مینا را جز «شهدا»ی خود برنمی‌شمرند. خود "راوا" هم، هم‌اکنون هیچ دفاعی از اندیشه‌های مائویستی و سازمانهای مائویستی افغانستان نمی‌کند. قابل یادآوریست که تعدادی از سازمانهای چپی افغانستان "راوا" را متهم به "راست" و "سازشکار" می‌کنند.
بحث دیگری که در مورد "راوا" هست، در مورد درجه پایگاه مردمی آن در میان مردم افغانستان و پناهندگان افغان پاکستان است. "راوا" ادعا می‌کند که سازمانی سیاسی و یک سازمان غیردولتی مهمی در افغانستان و پاکستان است، در حالی که مخالفان این سازمان ادعا می‌کنند که طرفداران کمی در منطقه دارد و بیشتر محبوبیتش به غرب باز می‌گردد.
راوا، تقریباً با همه دیگر فعالان و گروههای مدافع حقوق زنان در افغانستان، مخالف است و آنها را به سازش با انواع و اقسام دارودسته‌های اسلامی متهم می‌کند. بسیاری از این فعالان، ادعا می‌کنند که راوا، علیه آنان موج‌های تبلیغاتی برای بدنام کردن به پا می‌کند و این که این گروه، زیادی تندرو و فرقه‌گرا است!
قرار معلوم «راوا» در انتخابات پارلمانی اخیر نیز شرکت ورزیده و تعدادی از اعضای آن به پارلمان نیز راه یافته اند. تعدادی حتی ملالی جویا، دختر جوان افغان را که رودروی جنگ سالاران ایستاد و محبوبیت جهانی یافت، از عضای این جمعیت میشناسند اما خود «راوا» درین زمینه هیچ اظهار نظری نکرده است و جویا هم این اتهام را رد می‌کند.
"راوا"، در غرب، بیشتر با انتشار نوارهای ویدئویی مستندی از جنایات طالبان، معروف شده است که مخفیانه بوسیله اعضای این سازمان فلمبرداری شده اند. «راوا» با پخش این نوار ادعا کرد که اعضای این سازمان این فیلم را به سختی در افغانستان و زیر حکومت طالبان ضبط و با قبول ریسک به خارج از این کشور قاچاق کرده‌اند. اما، بسیاری بر این باورند که همه این فیلم توسط "راوا" تهیه نشده و قسمت‌هایی از آن، قبل از این‌که این سازمان آن را در غرب منتشر کند، در پاکستان تکثیر می‌شده است. «راوا» چند سال قبل پنتاگون را بخاطر انتشار غیرمجاز تعدادی از تصاویر مربوط این سازمان در روقه های تبلیغاتی‌اش مورد باخواست قرار داد. فلم ها و تصاویر این سازمان از جنایاتی که در افغانستان صورت گرفته منحصر به فرد اند و در مطبوعات دنیا وسیعا انتشار یافته اند.
[ویرایش] پیوندها
- سایت جمعیت انقلابی زنان افغانستان
- Payam-e-Zan پیام زن ارگان نشراتی راوا
- سرودهای راوا
- رسالت برای زنان افغان (هواداران «راوا» در امریکا)
- دوستان راوا در جاپان
- دوستان راوا در سانتا باربارای امریکا
- دوستان راوا در آسترالیا
- دوستان راوا در انگلستان
- هواداران راوا در ایتالیا
- هواداران راوا در فرانسه
- هواداران راوا در چاپان
- گروپ هواخواه راوا در جاپان
- هواداران راوا در آلمان
- هواداران راوا در امریکا
