อักษรครันถ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรครันถ์ (ภาษาปัญจาบ, ਗ੍ਰੰਥ ภาษาสันสกฤต, ग्रन्थ หมายถึง"หนังสือ" หรือ "จารึก") พัฒนามาจากอักษรพราหมี เริ่มปรากฎเมื่อราวพ.ศ. 1043 อักษรส่วนใหญ่ที่ใช้ในอินเดียใต้ มาจากอักษรครันถ์ และมีอิทธิพลต่ออักษรสิงหล และอักษรไทยด้วย ชาวทมิฬใช้อักษรนี้เขียนภาษาสันสกฤต และยังคงใช้ในโรงเรียนสอนคัมภีร์พระเวท ของศาสนาฮินดูในปัจจุบัน