Xavier Malisse

Z Wikipedii

Xavier Malisse (ur. 19 lipca 1980 w Kortrijk), tenisista belgijski, zwycięzca wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej, reprezentant Belgii w Pucharze Davisa.

Do 13. roku życia trenował obok tenisa piłkę nożną, decydując się ostatecznie na karierę tenisisty. Był w ćwierćfinale juniorskiej edycji Wimbledonu w 1997, rok później rozpoczął karierę zawodową. Już w swoim pierwszym turnieju w cyklu ATP Tour, w Filadelfii w 1998, pokazał się z dobrej strony; po awansie z eliminacji w I rundzie turnieju głównego zmusił lidera rankingu światowego Pete Samprasa do trzysetowej walki, zakończonej ostatecznie zwycięstwem faworyta 4:6, 6:3, 7:5. W tym samym roku był ćwierćfinalistą turnieju w Coral Springs, a w Meksyku dotarł aż do finału, gdzie nie sprostał Czechowi Novakovi. W Bogocie pokonał na kortach ziemnych mistrza tej nawierzchni Austriaka Mustera.

W 1999 był w finale w Delray Beach, przegrywając decydujący mecz z Australijczykiem Hewittem; był to pierwszy od czterech lat finał w cyklu ATP Tour z udziałem dwóch nastolatków. W dalszej części sezonu Malisse dotarł m.in. do III rundy (1/16 finału) US Open. Większość sezonu, podobnie jak i kolejnego, występował jednak w imprezach niższej rangi (challengerach); wygrał m.in. challenger w San Antonio w 2000, pokonując w finale haitańskiego weterana Ronalda Agenora. W sezonie 2001 awansował do czołowej "pięćdziesiątki" rankingu światowego dzięki kolejnym dwóm finałom turniejowym - w Delray Beach (przegrał z Gambillem) i Atlancie (przegrał z Roddickiem). Był także w IV rundzie wielkoszlemowego US Open.

Sezon 2002 był najlepszy w jego dotychczasowej karierze singlisty. Był w półfinałach turniejowych w Memphis i Scottsdale, a także niespodziewanie osiągnął półfinał na Wimbledonie, pokonując kilku znanych rywali - Rosjanina Kafelnikowa, Brytyjczyka Rusedskiego oraz dawnego mistrza tego turnieju Holendra Krajicka (9:7 w piątym secie); w półfinale, w meczu wielokrotnie przerywanym opadami deszczu i toczonym przez kilka dni, przegrał z Argentyńczykiem Nalbandianem. Wynik ten (a także IV runda French Open miesiąc wcześniej) dał mu awans na najwyższą pozycję w karierze w rankingu gry pojedynczej - nr 19.

W kolejnych kilku latach pozostał w szerokiej czołówce światowej. Był w kolejnych finałach turniejowych (2004 St. Poelten, porażka z Filippo Volandrim; 2004 Lyon, porażka z Robinem Soederlingiem), by ostatecznie wygrać swój pierwszy turniej w cyklu ATP Tour w Delray Beach w 2005; zrewanżował się swojemu przeciwnikowi z pierwszego finału, Czechowi Novakovi. Dzięki temu zakończył sezon 2005 pod koniec czołowej "pięćdziesiątki" rankingu, z zarobkami w ciągu kariery przekraczającymi dwa i pół miliona dolarów. Sezon 2006 rozpoczął ponownie od porażki w finale turnieju, ulegając w Adelajdzie Francuzowi Florentowi Serra.

Jego największym osiągnięciem deblowym jest wygrana w wielkoszlemowym French Open w 2004. Występował w parze z rodakiem Olivierem Rochusem; Belgowie pokonali w turnieju na kortach im. Rolanda Garrosa wiele znanych par, m.in. Argentyńczyków Mariano Hooda i Sebastiana Prieto, szwedzko-australijski duet Jonas Bjorkman i Todd Woodbridge, drugą parę argentyńską Martin Rodriguez i Gaston Etlis, Hindusa Mahesha Bhupathiego i Białorusina Maksa Mirnyja, a w finale Francuzów Michaela Llodrę i Fabrice'a Santoro. Wygrana w turnieju wielkoszlemowym pozwoliła Belgom na udział w turnieju Masters w 2002, który jednak zakończyli już na etapie rozgrywek grupowych z jedną wygraną i dwiema porażkami. Drugie wspólne zwycięstwo turniejowe odnieśli u progu sezonu 2005 w Adelajdzie.

Jako reprezentant Belgii Malisse jest członkiem drużyny w Pucharze Davisa. W latach 1998-2005 odniósł 10 zwycięstw, poniósł 6 porażek. Miał znaczący udział w odzyskaniu przez Belgię miejsca w najwyższej klasie rozgrywek Pucharu Davisa - Grupie Światowej - w 2002, kiedy pokonał w meczu z Zimbabwe obu braci Blacków - Byrona i Wayne'a. Bez powodzenia startował natomiast na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004, wyeliminowany już w I rundzie singla przez Rosjanina Michaiła Jużnego oraz debla (w parze z Olivierem Rochusem) przez Francuzów Llodrę i Santoro.

Jest graczem praworęcznym, z bekhendem oburęcznym.