Fabrice Santoro
Z Wikipedii
Fabrice Vetea Santoro (ur. 9 grudnia 1972 na Tahiti), tenisista francuski.
Występuje jako tenisista zawodowy od 1989. Jego gra wyróżnia się charakterystycznym stylem, jako jeden z nielicznych zawodników gra oburęcznie zarówno backhand, jak i forhand. W swoim tenisie stosuje wiele zagrań kombinacyjnych (loby, drop-szoty, zagrania wyrzucające) oraz z dużym wyczuciem operuje wolejem.
W 1989 zdobył juniorski tytuł w singlu na French Open, pokonując w finale Jareda Palmera z USA; zakończył rok jako nr 2 na świecie w rankingu juniorskim.
Pierwsze zwycięstwo tuniejowe w grze pojedynczej odniósł w 1997 w Lyonie; wygrana w turnieju w Ad-Dauha w styczniu 2000 (w finale poddał mecz z powodu kontuzji Rainer Schuettler) dała Francuzowi pierwszą w historii pozycję lidera nowego rankingu tenisowego - Champions Race (uwzględniającego wyniki tylko z aktualnego sezonu). Santoro jest jednym z najskuteczniejszych zawodników w turniejach rozgrywanych w krajach arabskich - wygrał także w Dubaju w 2002, ponadto przegrał finał w Dubaju w 1993 oraz w Ad-Dauha w 1998.
W styczniu 2006 po raz pierwszy w karierze dotarł do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej - Australian Open.
Pod koniec lat 90. zaczął odnosić znaczące sukcesy w grze podwójnej, początkowo w parze z Olivierem Delaitre, następnie z Michaelem Llodrą. Z Delaitre awansował po raz pierwszy do tunieju Masters deblistów (czołowe osiem par świata), gdzie Francuzi dotarli do półfinału (1998). W parze z Llodrą dwukrotnie triumfował w wielkoszlemowym Australian Open, 2003 i 2004, wygrał również turniej z serii mistrzowskiej w paryskiej hali Bercy (2002) oraz także występował w deblowym Mastersie (finał w 2003, zwycięstwo w 2005).
Reprezentant Francji w Pucharze Davisa w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa w 1991 i 2001. W meczu finałowym 2001, przeciwko Australii, w parze z Cedricem Piolinem odniósł zwycięstwo nad parą Lleyton Hewitt/Patrick Rafter. W sezonie 1991 nie brał udziału w meczu finałowym, ale miał swój udział w awansie Francji do decydującego meczu (debiutował w meczu ćwierćfinałowym z Australią, w którym odniósł jedno zwycięstwo i poniósł porażkę w grze pojedynczej, następnie wniósł do dorobku drużyny dwa zwycięstwa singlowe w półfinale z Jugosławią).
Zwycięstwa w turniejach:
- gra pojedyncza
- gra podwójna
- gra mieszana
- 2005 French Open (w parze ze Słowaczką Hantuchovą)
Finały turniejów:
