Wojciech Stanisław Chrościński
Z Wikipedii
Wojciech Stanisław Chrościński (ur. ok. 1665 w Warszawie, zm. ok. 1735) – polski poeta i żołnierz.
Dworzanin Andrzeja Modrzewskiego i Michała Radziejowskiego. Uczestnik wyprawy wiedeńskiej, autor poematu Trąba wiekopomnej sławy Jana III (1684). W latach 1685-1697 kierownik kancelarii królewskiej. Nobilitowany pod herbem Junosza. Tłumacz Heroid Owidiusza (Rozmowy listowne, 1695) oraz Farsalii Lukana (1690), do której dodał Kontynuację (1693). Otrzymał od Sobieskiego laur epicki. Po jego śmierci zachęcał do wyboru jego syna Jakuba, wydając Lament strapionej oczyzny (1696). Za czasów saskich zwrócił się ku tematyce religijnej. Najciekawszym dziełem z tego okresu jest Job cierpiący (1700), który przyrównuje losy biblijnego proroka do losów Rzeczypospolitej. W 1717 wydał dzieje rodu Sobieskich – Clypaeus Ioannis III. Ceniony i naśladowany przez współczesnych, obecnie zapomniany.