Wilk Straszny
Z Wikipedii
| Canis dirus | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | psowate |
| Rodzaj | Canis |
| Gatunek | Canis dirus |
| Nazwa systematyczna | |
| Canis dirus | |
Canis dirus ("wilk straszny") - wymarły gatunek z rodziny psowatych, nieznacznie większy i cięższy niż współczesny wilk szary, znany z terenów Ameryki Północnej i północnych rejonów Ameryki Południowej. Pierwsze skamieniałości tego gatunku znaleziono już w 1854 roku na brzegu rzeki Ohio w okolicy Evansville, w amerykańskim stanie Indiana. Później wydobyto inne szczątki zwierząt tego gatunku, m.in. szczątki kilku tysięcy osobników z asfaltowego bagna La Brea w Kalifornii, w którym pod koniec plejstocenu utonęło też wiele innych okazów megafauny. Jest jednym z najlepiej poznanych drapieżnych ssaków plejstocenu. Mimo, że blisko spokrewniony z wilkami szarymi, Canis dirus nie jest uznawany za przodka żadnego z żyjących dziś gatunków psowatych, lecz odrębny gatunek, który wyewoluował w Ameryce Północnej, a następnie koegzystował przez około 100 tys. lat z wilkiem, aż wyginął około 10 tys. lat temu w czasie masowego wymierania megafauny północnoamerykańskiej.
[edytuj] Cechy gatunku
Dość popularne, choć zupełnie niesłuszne, jest przekonanie, że Canis dirus był znacznie większy od wilka. W rzeczywistości był on wielkości dużego basiora i osiągał długość 1,5 m i masę ok. 50 kg. Istnieje jednak kilka ważnych różnic między tym gatunkiem a wilkiem. Nogi "wilka strasznego" były krótsze i masywniejsze, co sugeruje, że nie był tak dobrym biegaczem jak ten drugi. Być może prowadził tryb życia podobny jak hieny, przede wszystkim żerując na padlinie lub polując w watahach na duże, wolno poruszające się zwierzęta. Canis dirus miał większą, szerszą głowę i mniejszą mózgoczaszkę, a jego zęby były masywniejsze od zębów wilka, dobrze przystosowane do kruszenia kości.
