Szeszonk I

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Imiona Szeszonka I
hieroglifami

Nomen – Szeszonk-MeriAmon

egip. – Szeszonk-Kochający-Amona

Prenomen – Hedż-cheper-Re Setepen-Re

egip. – Wspaniałe-są-przejawy-Re Wybraniec Re

Imię horusowe – Ka-nechat-MeriRe-

sechaif-em-nisutre-Semataui

egip. – Byk-potężny-ukochany-przez Re

'którego-Re-koronował-na władcę-Obu Krajów

Szeszonk I - faraon, władca starożytnego Egiptu, założyciel XXII dynastii libijskiej, z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego. Prawdopodobnie panował w latach 946 p.n.e. - 925 p.n.e. Był synem Nimlota i Tanetsepeh. Objął tron po śmierci swego poprzednika, Psusennesa II.

[edytuj] Rodowód i polityka wewnętrzna

Pochodził z rodu libijskich wodzów plemion Maszauasz. Jego główną małżonką prawdopodobnie była Penreschnes lub też, na co może wskazywać następstwo po Szeszonku - matka Osorkona I - Karoma I. W czasie rządów Psusennesa II oraz pontyfikatu Pinodżema II, Szeszonk był energicznym, bardzo wpływowym nomarchą Herakleopolis, jednym z głównych wodzów armii faraona oraz głównym doradcą króla. Aby wzmocnić swe więzi z rodziną królewską oraz, później, uprawomocnić swą władzę doprowadził do małżeństwa swego syna, późniejszego faraona Osorkona I z córką Psusennesa II - Maatkare. Według twierdzenia Manethona , nowa dynastia wywodziła się z Bubastis. To jeszcze za czasów panowania Psusennesa II, wpływy Szeszonka sięgnęły do Bubastis i właśnie tam później znajdowała się siedziba jego następców. Już od początku swego panowania, aby utrwalić i wzmocnić swą władzę, zdając sobie sprawę z tego ,że cała władza w Egipcie należała do faraona i Wielkiego Kapłana Amona w Tebach, mianował na to stanowisko swego syna Juputa. (następcą Juputa na tym stanowisku został Szeszonk, syn i nastepca Osorkona I - późniejszy Szeszonk II). Juput piastował również funkcję naczelnego wodza armii oraz namiestnika Górnego Egiptu. Innego syna Nimlota ustanowił namiestnikiem w Hierakleopolis, mieście o znaczeniu strategicznym, kontrolującym komunikację między Górnym, a Dolnym Egiptem, a córkę Taszepenbastet wydał za mąż za trzeciego kapłana Amona w Tebach - Dżeddżehutiiuefanch. Wszystkie te posunięcia miały za cel ograniczenie władzy kapłanów tebańskich i utrzymanie władzy w rękach zaufanych sobie ludzi, co miało nadrzędny cel utrzymania jedności całego Egiptu poprzez powiązanie władzy świeckiej i duchownej. Stało się później zasadą w XXII dynstii, że najwyższe stanowisko kapłańskie w Tebach, przyznawano książętom domu panującego.

[edytuj] Polityka zagraniczna

Egipt i Bliski Wschód w czasach panowania Szeszonka I

Wydarzenia, które miały miejsce w Syropalestynie, powstanie i później podział Izraela na Królestwo Judy i Izrael, były przedmiotem pilnego zainteresowania w Egipcie. Szeszonk w podziale Izraela, jego osłabieniu politycznym oraz militarnym, upatrywał szansę dla Egiptu, odzyskania wpływów w tym regionie. W piątym roku panowania króla Judy - Roboama, zorganizowano wyprawę wojenną. Ogromna armia, składająca się z oddziałów egipskich oraz wojsk najemnych, wtargnęła do Izraela i Judy, doszczętnie pustosząc kraj Filistynów i Izrael. W szybkim marszu wojska egipskie, zdobywając po drodze lokalne twierdze, podeszły do stolicy Królestwa Judy. Zawarto układ, w wyniku którego Jerozolima wydała skarby i została doszczętnie ograbiona, ale wydanie Egipcjanom skarbów uratowało miasto przed zniszczeniem, a mieszkańców przed śmiercią. Egipcjanie odeszli unosząc niezmierzone łupy - złoto i srebro. Ruszyli do Izraela, którego król - Jeroboam zbyt późno odgadł plany swego dotychczasowego sprzymierzeńca i uszedł za rzekę Jordan. Został jednak pojmany. Wojska Szeszonka dotarły aż pod Megiddo, gdzie faraon rozkazał wznieść stelę, upamiętniająca ten fakt. Kampania owa, jak podają źródła egipskie i fenickie, była częścia zakrojonej na szerszą skalę operacji militarnej, mającej na celu podporządkowanie Egiptowi całego regionu oraz zawarcie przymierza z miastami fenickimi:Arwad, Byblos i Sydon. Błyskawiczna operacja zakończona zwycięstwem i zawarciem strategicznych przymierzy, znacznie podniosła znaczenie Egiptu w całym regionie, a dzięki wielkiej ilości zrabowanego złota, wyraźnemu polepszeniu uległ stan skarbu państwa, co z kolei pozwoliło rozwinąć faraonowi działalność wewnątrzpaństwową. Bogatym źródłem wiedzy o inwazji Szeszonka na Judę, jest Biblia, obszernie opisująca historię najazdu i rabunku Jerozolimy. Istnieją jednak pewne wątpliwości z identyfikacją bibilijnego Szeszonka z Szeszonkiem I. Argumenty wątpiących opierają się na braku nazwy Jerozolimy na Reliefie Zwycięstwa króla Szeszonka, umieszczonym na południowej ścianie świątynii w Karnaku. Obok wielu zdobytych, (na ocalałej części reliefu jest ponad sto nazw miast) znanych również z Biblii miast, niestety nie ma Jerozolimy. Sam fakt zdobycia miasta przez Szeszonka I nie budzi jednak wątpliwości. Potwiedzają to również odkrycia archeologiczne. W Megiddo odnaleziono fragment inskrypcji z imienniem Szeszonka, a w Byblos fragment jego posągu. Zamieszki w Egipcie, które wybuchły podczas nieobecności króla w kraju, zmusiły go do zakończenia działań wojennych i pilnego powrotu, co zapewne zapobiegło całkowitemu podbojowi i długotrwałemu podporządkowaniu Izraela i Judy Egiptowi. Dla samych najechanych krajów, wyprawa Szeszonka miała w rezultacie pozytywne znaczenie. Zmusiła bowiem władców tych krajów do powrotu do dawnych obyczajów i wiary, co spowodowało ponowną ich konsolidację.

[edytuj] Działalność budowlana

Po powrocie z kampanii w Palestynie, wzbogacony skarbami, wydanymi i zrabowanymi w Jerozolimie oraz całej Judzie i Izraelu, Szeszonk rozwinał na szeroką skalę działalnośc budowlaną, wdrażając ambitne plany rozbudowy świątyni Amona w Karnaku. Szczególowe informacje zawarte są na steli, wzniesionej z okazji ponownego otwarcia kamieniołomów w Gebel el-Silsile, około 924 roku p.n.e. Na głównego nadzorcę prac budowlanych został mianowany syn władcy - arcykapłan Juput. Przebudowano dziedziniec świątyni przed II pylonem. Na murze zewnętrznym południowego portalu, powstałego w ten sposób nowego dziedzińca, umieszczono relief mówiący o tryumfie Egiptu nad królestwami Judy i Izraela. Przedstawia on króla w maczugą w uniesionej, prawej dłoni, wymierzającego cios spętanym jeńcom, znajdującym się u stóp króla. Każde ze zdobytych miast symbolizuje grupa spętanych jęńców nad którymi znajduje się hieroglificzny zapis nazwy miasta. Zwyciętwo nad Judą i Izraelem, upamiętnia również stele wystawiona przez króla, umieszczona w Karnaku, nieopodal Dzienników Totmesa III. Jej lokalizacja nie jest przypadkowa, a świadczyć miała o podobieństwie dokonań odu władców - odrodzeniu i odzyskaniu znaczenia Egiptu w skali całego Bliskiego Wschodu.

Teby były głównym miejscem dziełalności budowlanej Szeszonka. Poza nimi budowy prowadzono w Memfis, Bubastis i Tanis.

[edytuj] Konkluzja

Polityka wewnętrzna Szeszonka I, prowadząca do skupienia władzy w rękach zaufanych ludzi, obsadzenie głównych urzędów w państwie przez jego synów oraz alianse polityczne, doprowadziły do rzeczywistego zjednoczenia Egiptu, podzielonego wcześniej na dwie części. Zdolności przywódcze, energia i rozwaga władcy pozwoliły osiąnąć ten cel bez walk wewnętrznych. Za czasów Szeszonka Egipt ponownie stał się jednolitym państwem ze sprawnie działającym systemem władzy, mocnym militarnie i mającym ugruntowną pozycję na arenie międzynarodowej.

Szeszonk I zmarł około 925 roku p.n.e. Miejsce jego pochówku wciąż nie zostało odkryte. Być może pochowano go w jednym z anonimowych grobów w Tanis, lub być może w Bubastis. Władzę po nim objął jego syn - Osorkon I.