Sołotwyno
Z Wikipedii
Sołotwyno (ukr. i rus. Солотвино, ros. Солотвина , węg. Aknaszlatina i Faluszlatina) - miasteczko ("osiedle typu miejskiego") w powiecie tiaczowskim obwodu zakarpackiego Ukrainy. Leży na północnym brzegu granicznego odcinka górnej Cisy, naprzeciw rumuńskiego miasta Sighetu Marmaţiei, na wysokości 283 m n.p.m. Liczba mieszkańców - 9.276 osób [2001], współrzędne geograficzne: 53°18'N, 47°14'E. Sołotwyno jest największą pośród miejscowości zamieszkanych na Zakarpaciu przez Rumunów, który do dziś stanowią na tyle dużą część mieszkańców, że uzasadnia to dwujęzyczność miasteczka. Przez Sołotwyno przebiega linia kolejowa z Tereswy do Wełykoho Byczkiwa i regionalna droga R03 z Mukaczewa do Rohatyna.
Decydujący wpływ na rozwój Sołotwyna wywarły wielkie złoża soli kamiennej, eksploatowane już w starożytności. Ślady osadnictwa (dwa grodziska na zachód od miasta) pochodzą już z I -II wieku p.n.e. Dzisiejsze Sołotwyno zostało założone w XIII wieku. Sąsiadujące wsie Aknaszlatina i Faluszlatina po II wojnie światowej zostały połączone w jdno osiedle. Przemysłowe wydobycie soli rozpoczęło się w połowie XVIII wieku i trwa do dziś; obecnie prowadzi je państwowy kombinat Ukrsolprom. W szczytowym okresie - w latach 70. XX wieku - wydobycie soli sięgało 451 tys. ton rocznie i stanowiło 10% produkcji całej Ukrainy. Obecnie jest wielokrotnie niższe. Złoża soli ocenia się na 30 milionów ton, a objętość całego sołotwińskiego słupa solnego na kilka km3.
W jednej z sołotwińskich kopalni znajdują się obecnie laboratoria badawcze ukraińskiej akademii nauk oraz, od 1968, podziemny szpital alergologiczny.
Na zachód od miasta leżą naturalne słone jeziorka, wykorzystywane w celach rekreacyjnych.
