Smilodon fatalis

Z Wikipedii

Smilodon fatalis (tygrys szablozębny) - wymarły kopalny drapieżnik z rodziny kotowatych z plejstocenu, należący do wymarłej podrodziny Machairodontidae.

Zdominował całą Ameryke Północną od 1.6 milionów lat , póżniej gdy kontyneny się zderzyły wyemigrował do Ameryki Środkowej i Południowej (od Kaliforni po Argentynę) w późnym plejstocenie. Jest to najlepiej poznany przedstawiciel machajrodontów. Znaleziono tysiące kości należących do setek osobników, zwłaszcza w Kaliforni na sławnym Rancho la Brea. Smilodon fatalis mógł ważyć od 130 do 200 kg i osiągać wysokość od 1 m w kłębie i 2 metry długości czyli osiągał rozmiary zbliżone do dzisiejszego afrykańskiego lwa. Istnieją liczne przesłanki na temat trybu życia tych kotów przypuszcza się że żyły w stadach tak jak lwy.Dowodem na to mogą być szczątki wielu osobników w jednym miejscu które sugerują możliwość istnienia u nich zachowań społecznych. Zaleczone złamania na niektórych kościach pozwalają sugerować, że ranne osobniki były karmione przez resztę grupy. Znaleziono kości gnykowe smilodontów, co udowadnia, że zdolne były do wydawania ryków podobnie jak dzisiejsze wielkie kotowate. Jeżeli przesłanki, sugerujące stadny tryb życia smilodontów okazałyby się prawdziwe, drapieżniki te mogłyby atakować nawet bardzo duże ssaki. Prawdopodobnie podstawą ich zdobyczy stanowiły liczne wówczas w Ameryce Północnej koniowate, bizony, wielbłądy, jelenie, być może również niektóre trąbowce i leniwce naziemne. W Ameryce południowej mógł polować na liczne konie i lamy, oraz na szczerbaki i ostatnie litopterny i notoungulaty. Smilodon fatalis doczekał się pojawienia w Nowym Świecie paleoindian. wyginął 10.000 tysięcy lat temu.