Nabój 9 x 18 mm Makarowa
Z Wikipedii
| 9 x 18 mm Makarow | |
| Rodzaj | nabój pistoletowy |
| Kaliber | 9 mm |
| Średnica | |
| pocisk | 9,25 mm |
| min. łuski | 9,85 mm |
| max. łuski | 9,90 mm |
| kryzy | 9,90 mm |
| Długość | |
| łuski | 18 mm |
| pocisku | 11 mm |
| naboju | 25 mm |
| Masa | |
| naboju | 10 g |
| pocisku | 6,1 g |
| materiału miotajacego | 0,24 g |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 310-315 m/s (z lufy 85 mm) 340 m/s (z lufy 140 mm) |
| Energia pocz. pocisku | 303 J |
| Ciśnienie max. | 120 MPa |
9 x 18 mm Makarowa (57-N181S) - standardowy nabój pistoletowy państw Układu Warszawskiego.
Nabój został opracowany na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku i wprowadzony do uzbrojenia w roku 1951 wraz z pistoletem Makarowa (PM). Pod względem konstrukcyjnym jest on wzorowany na przedwojennym czechosłowackim naboju Strakonice vz. 24 i eksperymentalnym niemieckim 9 mm Ultra. Nabój nie rozpowszechnił się poza państwami Układu Warszawskiego i po jego rozpadzie kolejne państwa rezygnowały z jego używania jako podstawowej amunicji pistoletowej (nawet w Rosji przyjęto do uzbrojenia skonstruowany przez Jarygina pistolet PJa kalibru 9 x 19 mm Parabellum). Natomiast coraz większą popularnością ten nabój cieszy się na rynku cywilnym (zwłaszcza w USA) ponieważ jest to obecnie najmocniejszy nabój pistoletowy możliwy do zastosowania w pistolecie z zamkiem swobodnym. Rzeczywisty kaliber tego naboju to 9,25 mm dlatego w niektórych krajach (np. NRD) był klasyfikowany jako 9,2 x 18 mm.
[edytuj] Bibliografia
1. Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
2. Ireneusz Chloupek, Fałszywa "dziewiątka"..., Komandos 7/8/94. ISSN 0867-8669
