Konstal 13N
Z Wikipedii
| Dane wagonu Konstal 13N | |
| Długość | 13300 mm |
| Szerokość | 2400 mm |
| Wysokość | 3076 mm |
| Masa | 18000 kg |
| Liczba miejsc siedzących | 22 |
| Liczba miejsc stojących | 100 |
| Liczba i moc silników | 4 x 41,5 kW |
Konstal 13N to oznaczenie tramwaju wytwarzanego w latach 1959-1969 przez zakłady Konstal w Chorzowie. 13N to pierwszy polski tramwaj szybkobieżny.
Spis treści |
[edytuj] Konstrukcja
13N to jednokierunkowy wagon silnikowy wyposażony w troje harmonijkowych drzwi.
Projekt tramwaju wzoruje się bezpośrednio na czechosłowackim wozie Tatra T1, który został zakupiony w celu podpatrzenia rozwiązań konstrukcyjnych. Następnie powstał projekt oznaczony 11N, a po niewielkich poprawkach części elektrycznej opracowano prototyp 13N. Konstrukcja oparta była na amerykańskich założeniach specyfikacji tramwaju PCC, ale w przeciwieństwie do Czechów, Polacy nie zakupili oficjalnie licencji na jej wykorzystanie. Wyposażenie elektryczne pierwszych kilkudziesięciu egzemplarzy zostało zakupione w belgijskiej firmie ACEC.
[edytuj] Wersje
Oprócz podstawowej wersji 13N wyprodukowano także 3 składy 13NS+13NSD z rozrządem stycznikowym, przy czym wagony 13NSD były doczepami czynnymi, pozbawionymi stanowiska motorniczego. Wersją rozwojową miały być modele 14N i 14ND, ale powstały tylko prototypy przebudowane następnie na 13NS i 13NSD. Wykonano także prototypowy tramwaj przegubowy 15N (od wozu Konstal 102Na odróżniała go konstrukcja przegubu).
[edytuj] Eksploatacja
Tramwaje 13N przeznaczone były dla Warszawy, ale 4 sztuki przebudowane na stycznikowe, identyczne z 13NS (jakkolwiek nigdy tego oznaczenia nie nosiły) otrzymał także GOP. Wozy prototypowe były testowane w Warszawie i Katowicach, tam jeździły także składy 14N+14ND i przegubowy 15N.
W Warszawie wozy te eksploatowane są do dziś i poddawane są różnym modernizacjom. W Chorzowie do dziś pracują dwa wozy techniczne przebudowane ze śląskich 13NS, a Poznań posiada jeden egzemplarz muzealny wymieniony z Warszawą w zamian za wagon Konstal 102Na.
