Daniel Nestor
Z Wikipedii
Daniel Mark Nestor (ur. 4 września 1972 w Belgradzie), tenisista kanadyjski pochodzenia jugosłowiańskiego, specjalista gry podwójnej, mistrz olimpijski, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych, lider rankingu światowego deblistów.
W 1976 przeniósł się wraz z rodzicami z Jugosławii do Kanady. Karierę zawodową rozpoczął w 1991; w krótkim czasie stał się jednym z czołowych deblistów, tworząc parę z reprezentantem Bahamów Markiem Knowlesem. W grze pojedynczej właściwie nie wyszedł poza poziom solidnego zawodnika na poziomie challengerowym (cyklu o niższej randze niż ATP Tour). Kilka udanych występów w 1999 (m.in. IV runda - 1/8 finału - Wimbledonu, III runda Australian Open, ćwierćfinały w Memphis i Kopenhadze) dały mu awans na najwyższą w karierze pozycję - nr 58 na świecie (w sierpniu 1999). W żadnym turnieju ATP Tour nie dotarł jednak nawet do finału.
Sukcesy odnosi natomiast jako deblista. Pierwszy turniej wygrał w 1994 (Bogota, z Knowlesem). W parze z Knowlesem wygrał m.in. dwa turnieje wielkoszlemowe - Australian Open 2002 i US Open 2004. Byli także finalistami Australian Open w 1995, US Open i French Open w 1998, Wimbledonu i French Open w 2002, Australian Open w 2003. Regularnie uczestniczą w turniejach Masters, w edycji 1998 (rozgrywanej w Indianapolis) przegrali dopiero w finale (z parą Eltingh/Haarhuis). Nestor, występując również z innymi partnerami niż Knowles, wygrał do czerwca 2006 45 turniejów deblowych oraz w dalszych 31 był w finale. Był liderem rankingu światowego gry podwójnej zarówno w klasyfikacji indywidualnej, jak i klasyfikacji par (z Knowlesem).
W grze mieszanej był finalistą Australian Open 2006 (z Jeleną Lichowczewą). Para Nestor / Lichowczewa osiągnęła także finał w turnieju French Open 2006.
Daniel Nestor jest regularnym reprezentantem Kanady w Pucharze Davisa. Debiutował w styczniu 1992 w spotkaniu Grupy Światowej (najwyższej klasy rozgrywek pucharowych) ze Szwecją i niespodziewanie pokonał ówczesnego czołowego zawodnika, Stefana Edberga. Zwycięstwo to nie wystarczyło jednak Kanadzie do pokonania Szwedów, niepowodzeniem zakończyła się także późniejsza rywalizacja o zachowanie miejsca w Grupie Światowej z Austrią. Inne cenne zwycięstwo singlowe Nestora w meczach Pucharu Davisa miało miejsce we wrześniu 2003, kiedy Kanadyjczyk pokonał byłego lidera rankingu światowego, Brazylijczyka Gustavo Kuertena, przyczyniając się do odzyskania przez Kanadę miejsca w Grupie Światowej. Łącznie w latach 1992-2006 Nestor wystąpił w 29 meczach międzypaństwowych, odnosząc 34 zwycięstwa i ponosząc 18 porażek. Jest rekordzistą zespołu narodowego pod względem liczby spotkań pucharowych (28), liczby zwycięstw ogółem (33) i liczby zwycięstw tylko w deblu (18); wraz z Frederikiem Niemeyerem stanowi najskuteczniejszą parę deblową w historii występów Kanady w Pucharze Davisa.
Reprezentował również Kanadę na trzech olimpiadach. Startował w Atlancie (1996), Sydney (2000) i Atenach (2004). Największe sukcesy związane są z występem w Sydney, gdzie sprawił dwie przykre niespodzianki gospodarzom igrzysk; w II rundzie singla wyeliminował jednego z australijskich faworytów Raftera (przegrał w kolejnej rundzie z Hiszpanem Ferrero), a w finale debla, występując w parze z Sebastienem Lareau, pokonał słynnych Woodie's - Todda Woodbridge'a i Marka Woodforde'a.
Jest graczem leworęcznym.
Wygrane turnieje:
- 1994 Bogota (z Knowlesem)
- 1995 Indianapolis (z Knowlesem)
- 1996 Cincinnati, Ad-Dauha, Hamburg, Memphis (wszystkie z Knowlesem)
- 1997 Indian Wells, Rzym (oba z Knowlesem)
- 1998 Cincinnati (z Knowlesem), Tokio (z Lareau)
- 1999 Szanghaj, Sydney (oba z Lareau)
- 2000 Sztokholm (z Knowlesem), Canadian Open (Toronto), igrzyska olimpijskie w Sydney (oba z Lareau), Sztokholm (z Ullyettem)
- 2001 Ad-Dauha (z Knowlesem), Halle, Sydney (oba z S. Stolle), Lyon (z Zimonjiciem)
- 2002 Australian Open, Dubaj, Indian Wells, Indianapolis, Madryt, Miami (wszystkie z Knowlesem)
- 2003 Acapulco, Bazylea, Hamburg, Houston, Londyn (Queen's Club), Memphis (wszystkie z Knowlesem)
- 2004 Barcelona, Cincinnati, Madryt, Marsylia, US Open (wszystkie z Knowlesem)
- 2005 Indian Wells, Houston, Wiedeń, Madryt (wszystkie z Knowlesem)
- 2006 Indian Wells, Rzym, Barcelona, Delray Beach (wszystkie z Knowlesem)
Finały turniejowe:
- 1995 Australian Open, Cincinnati (oba z Knowlesem)
- 1996 Rosmalen (z Jarrydem), Canadian Open (Toronto, z Knowlesem)
- 1997 Key Biscaine, San Jose (oba z Knowlesem)
- 1998 Masters, Indianapolis, French Open, US Open (wszystkie z Knowlesem), Nottingham (z Lareau), Sydney (z Eltinghiem)
- 2000 Paryż (hala Bercy, z Haarhuisem)
- 2001 Hamburg, Rzym (oba z S. Stolle), Dubaj (z Zimonjiciem)
- 2002 Bazylea, Lyon, Canadian Open (Toronto), French Open, Rotterdam, Scottsdale, Wimbledon (wszystkie z Knowlesem)
- 2003 Australian Open, Ad-Dauha (oba z Knowlesem)
- 2004 Londyn (Queen's Club, z Knowlesem)
- 2005 Marsylia, Paryż (hala Bercy, oba z Knowlesem)
- 2006 Hamburg, Dubai, Marsylia (wszystkie z Knowlesem)
