Jacco Eltingh
Z Wikipedii
Jacco Eltingh (ur. 29 sierpnia 1970 w Heerde), tenisista holenderski, lider rankingu deblowego, zwycięzca sześciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Praworęczny, z bekhendem jednoręcznym, był Jacco Eltingh przede wszystkim czołowym deblistą świata - najważniejsze sukcesy odnosił w parze z rodakiem Paulem Haarhuisem - ale miał na koncie także osiągnięcia w grze pojedynczej. Występy w gronie profesjonalistów rozpoczął w 1988. Trzy lata później po raz pierwszy został sklasyfikowany w czołowej setce rankingu światowego gry pojedynczej, a w 1992 wygrał pierwszy (z czterech) turniejów rangi ATP Tour (na kortach trawiastych w Manchesterze). Preferował styl "serwis-wolej" i najlepsze rezultaty osiągał na szybkich nawierzchniach. W 1994 wygrał dwa turnieje singlowe, a po ćwierćfinale wielkoszlemowym Australian Open w styczniu 1995 zajmował najwyższą pozycję rankingową w karierze - nr 19. Był również ćwierćfinalistą Wimbledonu (także w 1995). Trzech Holendrów - Eltingh, jego partner deblowy Haarhuis oraz Richard Krajicek - było graczami, z którymi trudno grało się ówczesnemu liderowi światowego tenisa, Amerykaninowi Samprasowi. Jacco Eltingh miał z Samprasem remisowy bilans pojedynków (2:2), dwaj pozostali jego rodacy - bilans pozytywny.
Do historii tenisa Eltingh przeszedł przede wszystkim jako deblista. Ma na koncie 60 finałów turniejowych, z czego wygrał 44. Triumfował we wszystkich turniejach wielkoszlemowych (dwukrotnie we French Open i Australian Open). W sezonach 1994 i 1998 Eltingh i Haarhuis wygrali po dwa turnieje zaliczane do Wielkiego Szlema (w 1998 Eltingh wygrał również Australian Open ze Szwedem Jonasem Bjorkmanem). Holendrzy triumfowali także dwukrotnie w deblowym turnieju Masters, a ich głównymi rywalami na światowych kortach w tym okresie byli znani Australijczycy Woodies - Mark Woodforde i Todd Woodbridge. W styczniu 1995 Eltingh znalazł się po raz pierwszy na czele światowego rankingu deblistów. Wśród wygranych przez niego turniejów były także m.in. prestiżowe międzynarodowe mistrzostwa Włoch i duży turniej w Monte Carlo. Wkrótce po udanym sezonie 1998 z powodu kontuzji Eltingh został zmuszony do wczesnego zakończenia kariery (jego partner Haarhuis, starszy o cztery lata, kontynuował karierę z powodzeniem, wygrywając m.in. wspólnie z Rosjaninem Kafelnikowem French Open). Zarobki Jacco Eltingha osiagnęły niemal pięć milionów dolarów.
W latach 1992-1998 Jacco Eltingh występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Grał w kadrze głównie jako deblista, ale zaliczył również sześć pojedynków singlowych (wygrał dwa, w tym jeden z powodu kontuzji rywala, Szwajcara Rosseta). Łączny bilans występów Holendra w Pucharze Davisa wynosi 10 zwycięstw i 6 porażek. Uczestniczył m.in. w historycznym zwycięstwie nad Hiszpanią w 1993 (było to pierwsze zwycięstwo Holandii od czasu utworzenia tzw. Grupy Światowej, stanowiącej najwyższą klasę rozgrywkową Pucharu Davisa), ale wystąpił jedynie w deblu (z Haarhuisem), przegranym z Sergio Casalem i Emilio Sanchezem. Razem z Haarhuisem uczestniczył również w igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996. Holendrzy otarli się o medal, przegrywając w półfinale z Woodforde'm i Woodbridge'm, a w meczu o trzecie miejsce dość niespodziewanie ulegając Niemcom Prinosilowi i Goellnerowi. Ciekawostkę stanowi fakt, że pechowe czwarte miejsce przypadło na olimpiadzie w Atlancie także reprezentacyjnym koleżankom Eltingha i Haarhuisa - Manon Bollegraf i Brendzie Schultz w deblu pań.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza:
- 1992 Manchester
- 1993 Atlanta
- 1994 Kuala Lumpur, Schenectady
- gra podwójna:
- 1991 Guaruja, Ateny, Palermo, Birmingham
- 1992 Schenectady
- 1993 San Francisco, Masters (Doubles Championship), Hilversum, Kuala Lumpur (dwa turnieje), Moskwa, Rzym (Italian Open)
- 1994 Australian Open, Key Biscaine, Kuala Lumpur, Moskwa, Paryż (hala), Filadelfia, Sydney (hala), US Open
- 1995 Essen, Halle, Monte Carlo, French Open, Sztokholm, Tokio (hala)
- 1996 Paryż (hala), Tuluza
- 1997 Boston, Ad-Dauha, Paryż (hala), Rosmalen, Rotterdam, Tuluza
- 1998 Australian Open, Amsterdam, Barcelona, Boston, Masters (Doubles Championship), Monte Carlo, Filadelfia, French Open, Rotterdam, Wimbledon
Finały turniejowe (wszystkie w grze podwójnej):
- 1993 Pekin, Dżakarta, Memphis
- 1994 New Haven, Rotterdam, Schenectedy, Stuttgart (nawierzchnia ziemna)
- 1995 Masters (Doubles Championship), Filadelfia
- 1996 Ad-Dauha, Stuttgart (hala), US Open
- 1997 Monte Carlo, Wimbledon
- 1998 Paryż (hala), Sydney (korty twarde)
