Bolesław Rumiński
Z Wikipedii
Bolesław Rumiński (16 kwietnia 1907 we wsi Brzeźno, woj. poznańskie - 26 października 1971 w Warszawie), działacz państwowy w okresie PRL, inżynier chemik.
Studiował na Politechnice Warszawskiej. W latach 30. działał wśród młodzieży komunistycznej, podczas okupacji niemieckiej uczestnik konspiracji. Od 1942 członek PPR, następnie PZPR. 1944-1945 był pełnomocnikiem rządu w Lublinie i Warszawie, następnie pracował w administracji centralnej - 1945-1947 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Przemysłu, 1947-1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, 1949-1950 minister przemysłu rolnego i spożywczego, 1950-1957 minister przemysłu chemicznego, 1957-1969 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu. 1948-1956 był zastępcą członka, a od 1956 członkiem Komitetu Centralnego PZPR.
1969-1971 członek Rady Państwa; w lutym 1971 został wybrany na zastępcę przewodniczącego Rady Państwa, zmarł jeszcze w tym samym roku. Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL w latach 1944-1956 i od 1961. Od czerwca 1960 (do końca życia) był prezesem Zarządu Głównego Naczelnej Organizacji Technicznej.
Jego żoną była Antonina Rumińska, z domu Wysocka, absolwentka Uniwersytetu Wileńskiego (mgr nauk rolniczych), prof. dr hab. na Wydziale Ogrodnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, m.in. redaktor pracy zbiorowej Poradnik plantatora ziół (1984).
