Biskup diecezjalny
Z Wikipedii
Biskup diecezjalny (biskup ordynariusz) - wyświęcony na biskupa duchowny katolicki, który z nadania papieża sprawuje najwyższą władzę w powierzonej mu diecezji.
Reprezentuje swoją diecezję podczas Synodu Biskupów, czy też Konferecji Episkopatu. Do jego obowiązków należy wizytowanie całej diecezji, raz na pięć lat raportowanie Stolicy Apostolskiej o jej stanie, wyświęcanie kapłanów.
Kodeks prawa kanonicznego tak określa obowiązki biskupa diecezjalnego względem wiernych swojej diecezji: Biskup diecezjalny ma obowiązek przedstawiać wiernym i wyjaśniać prawdy wiary, w które należy wierzyć i stosować w obyczajach, sam często przepowiadając. Powinien również troszczyć się o to, by pilnie wypełniano przepisy kanonów, dotyczące posługi słowa, zwłaszcza homilii i nauczania katechetycznego, tak żeby wszystkim była przekazywana cała nauka chrześcijańska. (kan. 386 § 1 KPKan)
Biskup diecezjalny powinien dbać o przestrzeganie wszystkich przepisów kościelnych, by do dyscypliny kościelnej nie wkradły się nadużycia, zwłaszcza w zakresie posługi słowa, sprawowania sakramentów i sakramentaliów, kultu Boga i świętych, jak również zarządzania dobrami (kan. 392, § 2 KPK).
Pomocą w zarządzaniu diecezją służą biskupowi diecezjalnemu biskupi pomocniczy.
Czas, kiedy wakuje urząd biskupa diecezjalnego, określa się mianem sediswakancji, chociaż ten łaciński zwrot bardziej kojarzy się z okresem od śmierci papieża do wyboru jego następcy.
Zobacz też: hierarchia kościelna
