Ćajtanja Mahaprabhu
Z Wikipedii
Ćaitanja Mahaprabhu (także: Czeitanja, Caitanja, Gaura, Gauranga) (1486-1534) - XVI-wieczny święty, duchowny, mistyk i reformator hinduizmu, urodził się w Majapur, żył w Bengalu w Indiach (obecne tereny Bengalu Zachodniego i Bangladeszu). Wielki promotor bhakti jogi - miłosnego oddania Bogu, wielbionego w formie Kryszny. Wielu jego wisznuickich zwolenników czci go jako awatara (wcielenie) samego Kryszny. Jego przydomek Gaura [wym. gołra] odnosi się do jaśniejącej, złotej cery. Biografia Ćaitanji została spisana w bengali w książce "Śri Ćaitanja Ćaritamrita".
Po opuszczeniu domu w Bengalu, Ćaitanja został ascetą i przez trzy lata podróżował po całych Indiach, intonując nieustannie imiona Kryszny. Spopularyzował w ten sposób mantrę "Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare". Ostatnie 28 lat swojego życia Ćaitanja spędził w Puri w Orissie, w wielkiej świątyni Dźagannathy. Król Orissy, Maharadża Prataparudra, uznał go za inkarnację Kryszny i stał się jego wyznawcą. Misją Ćaitanji było upowszechnienie intonowania imion Kryszny w połączeniu ze śpiewem i tańcem i obudzenie w ten sposób uśpionej w ludziach miłości do Boga.
Ćajtanja przejął ze szkoły Madhwy negację monizmu Śankary oraz kult Kryszny jako Najwyższej Osoby Boga; od Ramanudźy oddanie dla Pana (prapatti) i pełnienie służby dla jego wielbicieli; od Wisznuswamiego zaczerpnął panteistyczny obraz Boga oraz spontaniczne oddanie; z nauk Nimbarki przejął bhadźana - sposób wielbienia Kryszny przez gopi z Wrindawany.
W XX wieku kult i nauki Ćaitanji dotarły na Zachód za pośrednictwem Bhaktivedanty Swamiego i założonego przez niego w 1966 r. ISKCON-u, a później głoszone były również przez innych zwolenników Gaurangi.
Zobacz też: Madhwa, Nimbarka, Ramanudźa, Śankara, Wallabha, Wisznuswami.
