Minján
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
| Jødedommen |
 |
| Skrifter |
| Tanákh |
| ( Torá · Nebiím · Ketubím ) |
| medrásj · Mekhiltá |
| Haggadá · siddúr |
| Talmúd |
| Misjná · Jerusjalmí |
| Bablí · Toseftá |
| Emunót vede‘ót |
| Misjné Torá |
| Moré nebukhím |
| Sjulḥán ‘arúkh · Mappá |
| Me‘ám lo‘éz |
| S. jesirá · Bahír · Zohar |
| Gudsteneste og bøn |
| Tempelet i Jerusalem |
| synagoge · minján |
| sjaḥarít · musáf |
| minḥá · ne‘ilá · ‘arbít |
| Modé aní · Sjemá‘ |
| torálesing |
| kaddísj · ‘amidá |
| prestesigninga |
| ‘alénu |
| kiddúsj · hammosí |
| b. hammazón |
| habdalá |
| Merkedagar |
| det jødiske året |
| pesah · ‘omer · sjabu‘ót |
| tisj‘á beáb · seliḥót |
| rosj hasjaná · kippúr |
| sukkót · sjeminí ‘aséret |
| simhat Torá · hanukká |
| tu bisjbát · purím |
| Livssyklus |
| berit milá |
| pidjón habbén |
| zebed habbát |
| bar miṣvá · bat miṣvá |
| Rituelle yrke |
| rabbinar · ḥazzán |
| daján · gabbáj |
| sofér · sjoḥét |
| Daglegliv |
| halakhá · bet din |
| mat · kasjrút sjeḥitá |
| mikvé · tebilá · sjabbát |
| tallét · tefillín |
| Kulturell inndeling |
| sefardisk · askenasisk mizrahisk · jemenittisk |
| italkisk · romaniotisk Beta Esrael · Bene Israel cochini · b. Menasjé |
| Teologisk inndeling |
| samaritansk |
| karaittisk |
| rabbanittisk |
| ortodoks · ḥasidisk |
| konservativ · reform |
| rekonstruksjonistisk |
| renewal · humanistisk |
| Abrahamittiske rel. |
| Jødedom kristendom |
| islam bahá’í sikhisme |
Ein minján (hebr. מִנְיָן eller מִנְיָין [minjān]) er eit uttrykk for ei samling av minst ti jødar over bar misvá- eller bat misvá-alder samla i eitt rom (t.d. i synagogen) eller i ei gruppe utandørs. Visse jødiske rituelle handlingar kan berre utførast i minján — slik som resitering av Kaddísj og Barekhú i gudstenesta og inkludering av «Elohénu» i innleiinga til Birkat hammazón.
Historisk sett har synet på inkludering av kvinner variert. I vår tids ortodokse jødedom, særleg blant askenasiske jødar er det vanlegast at ein berre tel menn og gutar over tretten år i minján i alle samanhengar. I rekonstruksjonistisk jødedom og reformjødedom, og delvis òg i konservativ jødedom, er skikken sidan midten av 1900-talet at både kvinner og menn blir talde med i minjánen. Sidan 1980-åra har dette òg vore det vanlegaste i konservativ jødedom.
Ordet minján blir òg ofte bruka om ei gruppe som ofte kjem saman for å halde gudstenester. I ein synagoge og/eller ei jødisk meinigheit kan det vera fleire slike minjaním. I ein del synagogar har ein separate askenasiske og sefardiske minjaním, separate ortodokse og konservative minjaním eller liknande. Når ei slik gruppering driv fleire felleshandlingar enn berre gudstenester blir dei gjerne organiserte som ein haburá.
