Verordening (EG)
De verordening, ook wel: EG-verordening, is het meest verstrekkende wetgevingsinstrument van de Europese Gemeenschap (EG). De EG-verordening adstrueert het supranationale karakter van de EG. Dit omdat een lidstaat van de EG, nadat een verordening is uitgevaardigd, de bevoegdheid verliest bindende voorschriften uit te vaardigen over het rechtsgebied waarop de verordening betrekking heeft. Omdat de verordening (de verordenende bevoegdheid) is gebaseerd op het EG-verdrag, wordt dit rechtsinstrument wel gerekend tot het secundaire gemeenschapsrecht. In de voorziene Europese Grondwet zal de naam van de Europese verordening gewijzigd worden in Europese wet. De term verordening zal in de Grondwet toegepast worden voor wat nu bekend staat als een Europese beschikking.
Inhoud |
[bewerk] Verdragsrechtelijke definitie
Een verordening heeft een algemene strekking, is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat (artikel 249, tweede alinea, EG-verdrag).
[bewerk] Algemene strekking
Onder algemene strekking wordt verstaan dat de verordening een onpersoonlijk, niet-geindividualiseerd karakter heeft. Zij is toepasselijk op meerdere rechtssituaties en is geldend voor alle rechtssubjecten (burgers, bedrijven, lidstaten, EG-instellingen). In termen van de Nederlandse wetgevingsinstrumenten laat de EG-verordening zich het best vergelijken met een wet in materiële zin.
[bewerk] Verbindendheid in al haar onderdelen
Dat een verordening verbindend is in al haar onderdelen geeft het onderscheid weer tussen de verordening en de richtlijn als wetgevingsinstrument. In tegenstelling tot de verordening dient een EG-richtlijn eerst door de lidstaten van de EG te worden omgezet in nationale wetgeving. Omdat een verordening niet meer door de lidstaten hoeft te worden getransformeerd in nationale wetgeving, leidt een verordening in alle lidstaten van de EG per definitie tot een gelijk resultaat.
[bewerk] Rechtstreekse toepasselijkheid
De rechtstreekse toepasselijkheid van een verordening impliceert dat EG-verordeningen rechtstreekse werking hebben. Een verordening is een bron waaraan rechtssubjecten in de Gemeenschap direct hun rechten en plichten ontlenen.
