Unitaire Liberale Partij
De Unitaire liberale partij is de oudste politieke partij van België en werd in 1846 boven de doopvont gehouden als reactie op de katholieke hegemonie in de Belgische politiek. De drijvende krachten achter deze partijvorming waren de Belgische vrijmetselaarsloges.
De liberale partijvorming in België kent een lange geschiedenis die niet toevallig sterk verweven is met de federalisering van de Belgische staat.
In 1848 keurt het Belgische parlement als gevolg van de 'Printemps Des Peuples' een hervorming van het kiesstelsel goed waardoor de rijkere (hoofdzakelijk liberale) bourgeoisie beter vertegenwoordigd kon worden in het parlement. Tussen 1848 en 1892 kent de Unitaire liberale partij zijn hoogdagen en drukken ze hun stempel op de Belgische samenleving. Deze periode wordt historisch aangeduid als de Liberale Hegemonie.
Na de sociale onlusten van de jaren 1880/1890 en na de pauselijke encycliek Rerum Novarum uit 1891 werd het Belgische kiesstelsel weerom aangepast. Het algemeen meervoudig stemrecht doet zijn intrede en de Unitaire liberale partij wordt hierdoor gedegradeerd tot een kleine oppositiepartij.
Na 1900 spitst de partij zich toe op de uitbouw van interne en externe organisaties. Deze werkwijze heeft de Belgische verzuiling nog doen toenemen.
In 1961 wordt de partij gesplitst en omgedoopt tot de PVV (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) in Vlaanderen en PLP (Parti pour la Liberté et la Prosperité) in Wallonië.
Onder druk van de liberale cultuurverenigingen, het Willemsfonds en het Liberaal Vlaams Verbond, kiest de PVV ook meer de kant van de Vlaamse Zaak.
Later wordt de PVV nog omgedoopt tot VLD (Vlaamse Liberalen en Democraten), terwijl de PLP vooreerst de naam PRL (Parti des Réformes et des Libertés) aanneemt alvorens definitief op te gaan in de MR (Mouvement Réformateur), een politieke partij die ook het Front Démocratique des Francophones (kortweg FDF) omvat.
De laatste jaren van veranderingen en de immer groter wordende kloof tussen de Vlaamse VLD (waarbinnen zelfs stemmen opgaan om samen met het extreem-rechtse Vlaams Belang te gaan regeren) en de Waalse MR (die via het FDF anti-Vlaams is) betekenen de facto het definitieve einde van een eventuele terugkeer van een Unitaire liberale partij.
