Tuinkabouter
Een tuinkabouter is een beeld van een kabouter dat in de tuin wordt geplaatst, bij voorkeur langs een vijver. Tuinkabouters zijn vervaardigd uit steen of keramiek of goedkopere modellen uit plastic. Sinds de 19e eeuw is de tuinkabouter in Europa bekend.
Een kabouter heeft meestal een puntmuts, appelwangetjes en een kabouterbaard. Sommige tuinkabouters zijn gewijd aan een bepaalde activiteit en hebben een uiterlijk kenmerk dat daarmee geassocieerd wordt, traditioneel het gietertje en het schepje. De vijverkabouter laat zich doorgaans betrappen met een hengeltje. Daardoor overmoedig geworden hebben meer recentelijk de tuinkabouters zich gewaagd aan exhibitionisme en geslachtsgemeenschap.
Inhoud |
[bewerk] Voorwerpen
[bewerk] Tuinkabouterbevrijdingsfront
- Zie hoofdartikel Tuinkabouterbevrijdingsfront
Tuinkabouters zijn een populaire tuinversiering, hoewel niet voor iedereen. Ze zijn vaak het doelwit van grollen. Zogenaamde tuinkabouterbevrijdingsfronten "bevrijden" de kabouters uit hun tuinen. Soms sturen ze de kabouter vervolgens de wereld rond. Bij bezienswaardigheden worden foto's genomen van de kabouters, die de eigenaars worden toegezonden. Deze bezigheid is te bewonderen in de Franse film Amélie en in de Travelocitycommercials van de Roaming Gnome.
[bewerk] Subcultuur
Er bestaat een subcultuur van tuinkabouterverzamelaars die vaak op de hak genomen wordt in popcultuur.
[bewerk] Literaire bronnen
Drs. P (Heinz Polzer) maakt de tuinkabouter tot een literair thema van zijn meesterwerk "Botanisch twistgesprek" in de onvergetelijke dichtregels
- Dus maar liever lobbig kogelplantje of bollenzig kijkertje, alant, olijfgroen...
- "Nee, ik wil een tuinkabouter met een mandje op zijn rug" [1]
Een tuinkabouter is een kabouterras uit de boeken van Rien Poortvliet: weinig schuwe kabouter van tuinen, parken, binnenplaatsen, straten, pleinen en begraafplaatsen. Soms aan bosranden. Woont vooral in huizen op zolder of in een kelder. Haalt eten uit tuinen. Zeer algemeen.
