Trireem
Een trireem of bireem is een met roeiriemen door roeiers voortbewogen oorlogsschip uit de Oudheid. De boot werd veel gebruikt door de Feniciërs en de Romeinen. De namen bireem en trireem slaan op het aantal doften waar op de roeiers zaten, dus het aantal rijen roeiriemen, in dit geval dus twee respectievelijk drie.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
De allereerste triremen waren voor de koopvaardij. De oorlogsvoering werd ingeperkt tot het rammen van een ander schip. Dit was natuurlijk zelfmoord, omdat de triremen van toen uitermate zwak waren, beide schepen dus gingen zinken. Dezelfde triremen hadden een lage (in het engels) payload (laadcapaciteit) wat ervoor zorgde dat ze niet echt ver kwamen.
[bewerk] Alexander de Grote
Toen Alexander de Grote de Hellenistische rebellen voor de Grieken had verslagen, heeft hij de Griekse variant die veel voorkomt in oorlogsspellen gemodificeerd en een nieuwe variant gecrëeerd, de Bireeme of Bireem. Dit type was groter en had ruimte voor soldaten of voornamelijk boogschutters. Hiermee begon de tijd van zeeslagen.
[bewerk] Carthagen
Na de dood van Alexander de Grote raakte de trireem korte tijd in vergetelheid, maar de Carthagen hadden een koopvaardijschip nodig en namen als voorbeeld het enige niet-barbaarse schip, de Bireeme, dat hun handelsroutes bevoer. Later hebben zij onder invloed van de Romeinen de Bireeme extreem vergroot; groot genoeg om ermee handel te kunnen drijven, terwijl je boogschutters op je schip hebt. De Romeinen die niets wisten van de originele trireem, hebben het trireme genoemd. Hiermee kwam de trireeme terug onder een andere naam en is het de nummer één geworden op de lijst van historische schepen. Helaas raakte de trireme met de komst van de decere, quinquereem en de corvus quinquireem in vergetelheid.
Er zijn nog exemplaren van de Trireme en de Bireme te zien in historische musea, waarvan heel enkele misschien een echt onderdeel hebben.
De Triremen uit die tijd hadden een ramsteven, de sneb geheten. Deze was eerst van hout en later van geklonken ijzer, en hiermee ramden ze natuurlijk de vijandelijke schepen. De galeislaven zaten en werden tijdens de zeeslag geketend aan hun roeibanken, wat betekende dat ze niet konden ontsnappen tijdens de strijd, en aldus met het schip ten onder gingen, als het werd lek geramd. Ook gebruikten de Romeinen de enterloopplanken die, vanuit een centrale houten toren, één aan bakboord en één aan stuurboord, werden neergeworpen op het vijandelijke dek. De enterloopplanken hadden op het uiteinde een ijzeren pin, de corvus, die het dek van het geënterde schip doorboorde. Zo bleven de schepen bij elkaar liggen tijdens de strijd, waarvan de ene bemanning het andere te lijf ging.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Trireme op Wikimedia Commons. |
