Theodor Adorno
Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (Frankfurt am Main, 11 september 1903 – Visp (Zwitserland), 6 augustus 1969) was een Duits socioloog, filosoof, musicoloog en componist.
[bewerk] Sociologisch filosoof
Theodor W. Adorno profileerde zich al vroeg als socioloog. Daarnaast was hij hoofdzakelijk een filosofische denker. Het etiket "sociaal filosoof" benadrukt het sociaal-kritisch aspect van zijn filosofisch denken, dat vanaf 1945 een intellectueel prominent standpunt in de kritische theorie van de Frankfurtse School innam. Hij was samen met Max Horkheimer, Walter Benjamin, Herbert Marcuse, Jürgen Habermas en anderen lid van die 'denkschool'.
Zijn bekendste werk De dialectiek van de verlichting schreef hij samen met Max Horkheimer. Daarin beschreven zij hoe de Verlichting, wat staat voor rationaliteit en vooruitgangsgeloof, omslaat in haar tegendeel. En hoe de natuudwang gereproduceerd wordt in beheersingsdwang. Als typevoorbeeld verwijzen ze naar de holocaust.
[bewerk] Muziek
Adorno was op alle terreinen kritisch. Zo ook was hij een geducht muziekcriticus.
Hij was ook de Music director, regisseur van het Radio Project.
Als componist kon hij niet ontsnappen aan de schaduw van zijn leraar Alban Berg, en hij waagde zich zelfs eenmalig op muziekfilosofisch terrein. Adorno schreef het indertijd invloedrijke, maar thans sterk bekritiseerde boek "Philosophie der neuen Musik", dat gedurende vele decennia met name het Duitse muziekklimaat ingrijpend zou bepalen. In het boek maakt hij een vergelijking tussen de muziek van Schoenberg en die van Stravinsky, die hij in het voordeel van de eerste laat uitvallen.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno op Wikimedia Commons. |
