Supernova 1987A
Supernova 1987A was een supernova die op 24 februari 1987 werd ontdekt in de Grote Magellaanse Wolk. De ster die ontplofte was waarschijnlijk Sanduleak –69°202, een blauwwitte reuzenster (middellijn 40 maal die van de zon, spectraalklasse B3, oppervlaktetemperatuur 16.000 Kelvin) die tevoren een schijnbare magnitude van 12,2 had. Het was de dichtstbijzijnde supernova sinds Supernova 1604, die in ons eigen melkwegstelsel plaatsvond. De afstand bedroeg 51.400 parsec, wat overeenkomt met circa 168.000 lichtjaar.
Drie uur voordat het zichtbare licht de aarde bereikte, maten diverse neutrino-observatoria een plotselinge grote hoeveelheid neutrino's. Dit was de eerste keer dat neutrino's van een supernova werden vastgesteld, en de waarnemingen bevestigen de theoretische modellen, die aangaven dat een groot deel van de energie van een supernova als neutrino's wordt uitgezonden. De detectoren waren echter niet gevoelig genoeg om het spectrum vast te stellen, en omdat slechts 1 observatorium met een atoomklok gesynchroniseerd was, kon men ook niet vaststellen of de neutrino's met de lichtsnelheid gingen of net iets langzamer.
Op zijn maximum bereikte de supernova een helderheid van 2,8, waarmee hij op het zuidelijk halfrond met het blote oog goed te zien was.
Het supernovarestant van Supernova 1987A is een van de meest onderzochte astronomische objecten.
