Storting

Het gebouw in Oslo waar het Storting zetelt

Het Storting (Noors Stortinget, "De grote vergadering") is het parlement van Noorwegen. Het komt samen in het Stortinggebouw in Oslo. Dit gebouw stamt uit 1866 en is ontworpen door Emil Victor Langlet.

Inhoud

1 Geschiedenis
2 Unicameralisme
3 Verkiezingen
4 Externe links

[bewerk] Geschiedenis

Het Storting werd in zijn huidige vorm in 1814 in de Grondwet van Noorwegen vastgelegd, maar de basis van het parlement werd al in de 9e eeuw gelegd door de alltings (algemene vergaderingen). Deze alltings vonden op lokaal niveau plaats en bespraken politieke en juridische zaken. In de loop der tijd groeiden de vergaderingen tot officiële organen uit, die erkend werden door de kroon en de monarchie zelf ook konden aanpassen.

In de 10e eeuw werd Noorwegen geografisch gezien één geheel, en er werden lagtings ingesteld als hoogste parlement op regionaal niveau. De oudere vergaderingen of alltings - Frostating, Gulating en Eidsivating - smolten samen, en onder de heerschappij van koning Magnus Lagabøte werden in de 13e eeuw de funderingen gelegd voor het Noorse rechtssysteem. Deze jurisprudentie bleef bestaan tot koning Frederick III van Noorwegen en Denemarken zijn koninkrijk in 1660 tot absolute monarchie uitriep. De wet die zijn absolute macht vestigde (de Koningswet van 1665) werd de grondwet van Noorwegen totdat de huidige grondwet in 1814 werd opgesteld.

Het Storting heeft momenteel hondernegenenzestig zetels.

[bewerk] Unicameralisme

Het Noorse parlement is officieel een unicameralistische wetgevende macht, maar een kwart van de zetels wordt bezet door parlementsleden die het Lagting (hogerhuis) vormen. De overige honderzevenentwintig zetels vormen het Odelsting (lagerhuis). Nieuwe wetten worden door de regering voorgesteld aan en bediscussieerd door het Odelsting. Daarna wordt de wet voorgelegd aan het Lagting, die hem beoordeelt en aan kan passen. Als deze veranderingen door beide kamers worden goedgekeurd, wordt de wet door de koning ondertekend en wordt hij van kracht. Als het Odelsting de amendementen verwerpt, wordt de wet opnieuw bekeken door het Lagting. Wanneer er dan nog steeds geen overeenkomst wordt bereikt, moet het gehele Odelsting stemmen of de wet aangenomen moet worden. Om de wet er door te krijgen is 66% van de stemmen nodig.

Een vergelijkbaar systeem werd tot 1991 in IJsland gebruikt.

[bewerk] Verkiezingen

De verkiezingen voor het parlement vinden iedere vier jaar plaats. Noorwegen kent niet de mogelijkheid van een tussentijdse ontbinding, zoals bijvoorbeeld in Nederland. De leden van het Storting worden gekozen via een districtenstelsel, waarbij ieder fylke (provincie) een kiesdistrict vormt. Afhankelijk van onder meer het inwonertal heeft iedere provincie zo een aantal afgevaardigden. Daarnaast zijn er nog een aantal (in 2005: 19) extra zetels die verdeeld worden op basis van het landelijk behaalde aantal stemmen. Op die wijze kunnen ook kleinere partijen die er niet in slagen om een van de districtzetels te behalen toch in het Storting vertegenwoordigd zijn.