SN Brussels Airlines

SN Brussels Airlines
IATA SN	ICAO SAB	Roepletter S-Tail
Opgericht		15 Februari 2002
Eerste vlucht		2002
Hubs		Luchthaven Brussel-Nationaal
Frequent flyer program		Privilege
Vloot		38 vliegtuigen
Bestemmingen		90
Moederbedrijf		SN Air Holding
Hoofdkwartier		Zaventem (Brussel), België
Belangrijke personen		Neil Burrows
Website: http://www.flysn.com
Portaal Luchtvaart

SN-toestel

SN Brussels Airlines is een Belgische luchtvaartmaatschappij die voortgekomen is uit luchtvaartmaatschappij DAT, een dochter van het failliete Sabena.

DAT is in 2002 overgenomen door de SN Air Holding en vliegt sinds 15 februari 2002 onder de naam SN Brussels Airlines.

SN vliegt naar 56 bestemmingen in Europa en het midden-oosten, 32 bestemmingen in Amerika en 14 bestemmingen in Afrika. De maatschapij heeft zo'n 2000 mensen in dienst. In 2003 vervoerde SN 3.273.000 passagiers. Brussels Airport bij Zaventem is de thuisbasis.

In 2004 was de omzet van SN Brussels Airlines 656 miljoen euro. Er waren eind 2004 ca. 2100 werknemers.

Inhoud

1 Codes
2 Vloot
3 Geschiedenis
- 3.1 Fusie met Virgin Express
- 3.2 Expansieplannen in Afrika
4 Externe links

[bewerk] Codes

IATA Code: SN

[bewerk] Vloot

In 2005 bestond de vloot van SN Brussels Airlines uit:

AVRO RJ-85 – 14 exemplaren
AVRO RJ-100 – 12 exemplaren
British Aerospace BAe 146 - 6 exemplaren

dit zijn gelijkaardige toestellen voor korte- en middellange vluchten (binnen Europa), afkomstig van de DAT vloot

Airbus A319 - 3 exemplaren

voor middellange vluchten (Europa, nabije Oosten)

Airbus A330 - 3 exemplaren

voor lange-afstandsvluchten (Afrika)

De twee laatste types waren Sabenatoestellen en worden nu door SN Brussels Airlines geleasd.

[bewerk] Geschiedenis

SN Brussels Airlines ontstond in de nasleep van de teloorgang van Sabena. De Belgische politiek wou enerzijds het sociale bloedbad dat het faillissement van Sabena betekende in de omgeving van Zaventem beperken, en anderzijds speelde ook het feit mee dat men vond dat België niet zonder een zogenaamde "flag carrier" kon.

SN Airholding, een investeringsholding opgericht door onder meer Etienne Davignon, slaagde erin genoeg geld bij elkaar te krijgen om DAT (Delta Air Transport) over te nemen. DAT was één van de Sabenadochters die in tegenstelling tot de moedermaatschappij wel rendabel was. Met de vliegtuigen van DAT, een vloot bestaande uit Avrotoestellen, werd "een doorstart" gerealiseerd. SN Brussels Airlines nam de IATA code, de befaamde S-tail en heel wat slots van Sabena over. De maatschappij profileert zich op de markt als een full-service maatschappij, met als doel Brussel opnieuw te verbinden met de rest van Europa.

Enkele maanden na de oprichting werd gestart met vluchten op Afrika, eerst nog uitgevoerd door Birdy airlines. Het teloorgegane Sabena stond sterk in Afrika, en het gat dat gevallen was door het faillissement was bijlange nog niet opgevuld. De Afrikavluchten zijn nog steeds de meest rendabele voor SN Brussels Airlines.

De eerste jaren van SN werden gekenmerkt door een voorzichtige maar gestage groei. Er werden met een groot aantal luchtvaartmaatschappijen zogenaamde "code-share" overeenkomsten gesloten. Deze stelden SN in staat om hun klanten vluchten naar gans Europa en de VS aan te bieden, die uitgevoerd worden door andere maatschappijen.

SN richtte ook zijn eigen "Frequent Flyer" programma op, genaamd Privilege.

[bewerk] Fusie met Virgin Express

Op 5 oktober 2004 ondertekenden de holding maatschappijen SN Airholding en Virgin Express Holdings een overeenkomst om de respectievelijke luchtvaartmaatschappijen SN Brussels Airlines en Virgin Express onder gezamenlijk aandeelhouderschap te brengen. Dit betekent dat de aandelen van Virgin Express Holdings werden overgedragen aan SN Airholding. Op 12 april 2005 waren alle voorwaarden voor het van kracht worden van het akkoord vervuld, en werd de nieuwe raad van bestuur van SN Airholding voorgesteld, met als voorzitter burggraaf Etienne Davignon. Op 19 september 2005 kondigde Rob Kuijpers zijn onmiddellijk ontslag aan vanwege onenigheid met de aandeelhouders over de te volgen koers van het bedrijf na de fusie met Virgin Express.

Voorlopig is er een interim bestuur aangesteld en blijven SN Brussels Airlines en Virgin Express onder hun eigen merknaam optreden. Neil Burrows werd aangesteld als CEO voor een periode van 1 jaar.

Op 31 maart 2006 stelde de raad van bestuur het fusieplan voor. SN & Virgin Express zullen tot 1 maatschappij fuseren, die onder een nieuwe naam door het leven zal gaan. Deze nieuwe maatschappij zal ook streven naar een uitbreiding van de lange afstandsvluchten en het harmoniseren van de vloot.

De naam van de nieuwe maatschappij is Brussels Airlines.

[bewerk] Expansieplannen in Afrika

In maart 2006 raakte ook bekend dat SN één van de maatschappijen is die zich kandidaat gesteld heeft om de Kameroense nationale luchtvaartmaatschappij Camair over te nemen. Eind juni kwam SN als overwinnaar uit de strijd. De maatschappij zal 51 procent van de nieuwe Kameroense maatschappij in handen hebben. De overige aandelen blijven bij de overheid van Kameroen. Zes oudere BAE146-300 toestellen van SN werden in 2006 uitgerust met HF-antennes en zullen hoogstwaarschijnlijk in Afrika ingezet worden.

Eind juli raakte in "De Standaard" bekend dat SN eventueel ook interesse heeft in een participatie van 40% in de Rwandese maatschappij "Rwandair", mocht de Rwandese overheid overgaan tot de privatisatie van de nationale luchtvaartmaatschappij.