Serial Line Internet Protocol
Het Serial Line Internet Protocol (SLIP) is een (eerder verouderde) inkapseling voor het Internet Protocol, bedoeld om over seriële poorten en modemverbindingen te werken. Het wordt beschreven in RFC 1055. In de PC-wereld is SLIP voor het grootste deel vervangen door het Point-to-Point Protocol (PPP), dat meer mogelijkheden biedt, en waarvoor de IP adres-configuratie niet hoeft te worden ingesteld voor de verbinding gemaakt wordt. Op microcontrollers is SLIP daarentegen nog steeds de voorkeursmanier om IP pakketten in te kapselen. Dit wordt veroorzaakt door de zeer kleine overlast (overhead) die optreedt bij het gebruik van dit protocol.
SLIP verandert een standaard Internet datagram door er een speciaal "SLIP END" karakter achter te plaatsen, dat ervoor zorgt dat de pakketten onderscheiden kunnen worden. SLIP verwacht een poortconfiguratie met 8 data bits, geen pariteitsbit, en hardware flow control. SLIP zorgt niet voor foutendetectie, hiervoor hangt het dus af van hogere lagen protocolen. Wanneer het gebruikt wordt over een foutgevoelige inbelverbinding, is SLIP op zichzelf dus niet bevredigend.
Een versie van SLIP met header compressie wordt CSLIP (Compressed SLIP) genoemd.
Het Parallel Line Internet Protocol (PLIP) is vergelijkbaar met SLIP, maar wordt met hogere bandbreedte over de parallelle poort gebruikt. Hier staat echter vaak een hogere belasting voor de CPU tegenover.
Zowel SLIP als PLIP worden steeds meer vervangen door netwerktechnologieën zoals thuisnetwerken, en door andere soorten van peer-to-peer verbindingen zoals USB (met behulp van een speciale "host-to-host" kabel) en het (uitgebreidere, maar duurdere) IEEE1394. Als alternatief voor een netwerk, wordt om louter gegevens over te zetten wordt tegenwoordig vaak flashgeheugen en in mindere mate Cd-roms en DVD-ROMs gebruikt, en heel af en toe (vooral bij oudere machines) nemen diskettes ook die rol op zich. Al deze vooruitgangen hebben SLIP en PLIP in het consumentensegment vrijwel compleet verdreven, al wordt PLIP af en toe nog gebruikt om zijn (relatief) hoge bandbreedte.
