Pierre Janssen (televisie)
Pierre Janssen (Arnhem, 19 september 1926) is een Nederlandse journalist, conservator en televisiepresentator.
Inhoud |
[bewerk] Museum carrière
Tussen 1946 en 1956 werkte Janssen als journalist bij het Vrije Volk. Hij werd daarna de conservator van het Stedelijk Museum Schiedam. Hij probeerde toen al het volk te interesseren voor kunst door lezingen te geven. Daarbij liet hij zich inspireren door de conservator van het Louvre René Huyghe. Vanaf 1960, toen zijn TV-carrière al gestart was, begon hij met Kunstklassen. Voor het museum kocht hij onder andere werken van COBRA, zoals dat van Karel Appel, Lucebert en Constant Nieuwenhuys.
Hij verliet het Stedelijk museum om lid van de kunstredactie te worden van Het Parool. In 1965 werd hij directeur van de Academie van Beeldende Kunsten Rotterdam. Van 1969 tot 1982 was hij tenslotte directeur van het Gemeentemuseum Arnhem. In die periode kocht hij in 1980 22 aquarellen van Co Westerik uit de jaren 60 en 70.
Het lievelingschilderij van Janssen was "Paysage près d'Aix avec la tour César" van Paul Cézanne. Hoewel de Nederlandse overheid dit als museumstuk wilde behouden, werd het toch verkocht aan een particulier. Er is weinig werk van Cézanne in Nederland te zien.
[bewerk] Televisiecarrière
Janssen presenteerde wat wellicht het eerste kunstprogramma was op de Nederlandse televisie, met als titel Kunstgrepen. Dit programma werd op zondagavonden uitgezonden door de AVRO vanaf 1959 tot 1972. Het programma trok gemiddeld ongeveer twee miljoen kijkers en verscheen ongeveer 100 keer.
Een andere programma op kunstgebied was in die periode Openbaar Kunstbezit van de Teleac. De betrokkenen bij dat programma waren geen fan van Pierre Janssen. Ze vonden hem meer een conferencier of ook wel een handelsreiziger. Janssen werd verweten dat hij de kunst ontheiligde en tot bezit van de straat maakte, dat hij een populistische goochelaar was die de kunst te grabbel gooide. De kijkers waren wellicht inderdaad meer geboeid door Pierre Janssen, de emoties die hij toonde en zijn trillende handen, dan door de getoonde kunst, maar hij bereikte wel een heel groot deel van de bevolking die op zondagavond aan de TV gekluisterd zat. In die periode was er nog maar één Nederlands televisienet.
Pierre Janssen probeerde in Kunstgrepen vooral zijn enthousiasme over kunst op de kijkers over te brengen. De lange magere gestalte van Janssen stond altijd nogal statisch in beeld. Achter hem was een kunstwerk te zien, waarop hij aspecten kon aanwezen. Pierre Janssen trad ook op in het jeugdprogramma Ren je rot.
[bewerk] Prijzen
In 1961 ontving Pierre Janssen de allereerste Zilveren Nipkowschijf, voor zijn prestatie óp het scherm.
Op 3 juli 1988 was Pierre Janssen als allereerste te gast in het programma Zomergasten.
In 1989 ontving Pierre Janssen vanwege zijn bijdrage aan de beeldende kunst in het museum en op de televisie de humanistische J.P. van Praag-prijs, met als motivatie dat Pierre Janssen heeft laten zien dat beeldende kunst als een intermenselijk fenomeen kan worden beschouwd.
[bewerk] Boeken
Janssen schreef ook een aantal boeken:
- Vincent van Gogh is niet meer en andere herinneringen
- Een paar minuten is het stil. beelden van de oorlog
- Het dagelijks leven. 100 kunstwerken van/voor een honderdjarige, Honderd prenten van vijfentwintig Nederlandse kunstenaars. (In opdracht van Ahold nv voor de medewerkers van het bedrijf t.g.v. het honderdjarig bestaan van Albert Heijn op 27 mei 1987; dit project werd door Pierre Janssen gecoördineerd)
[bewerk] Trivia
In 1954 was Pierre Janssen te horen in een radiodocumentaire over de Slag om Arnhem, waar hij ooggetuige van was geweest. Hij beschreef eerst hoe hij Britse parachutisten te pletter had zien vallen, en later hoe na de bevrijding overal de vlag uitging. In de uitzending bleek echter een zin uit zijn verhaal weggeknipt te zijn, waardoor verbijsterde luisteraars hem hoorden zeggen: "Ik zag Britse parachutisten te pletter vallen (...) Dat was natuurlijk een feestelijk gezicht."
