Personalisme
Personalisme is een stroming in de filosofie die de "persoon" als hoogste vorm van "zijn" beschouwt. Volgens het personalisme komen de hoogste mate van werkelijkheid en waarheid tot uitdrukking in de "persoon". Alleen een "persoon" heeft een vrije wil, alleen een "persoon" heeft waarde en alleen een "persoon" is ontologisch "waar" dat wil zeggen existent (bestaand). Personalistische opvattingen keren zich tegen het materialisme en wijsgerig naturalisme.
De term is afkomstig van de Duitse theoloog en filosoof Friedrich Schleiermacher die personalisme in 1799 gebruikte om het geloof in een persoonlijke God aan te duiden, dit in tegenstelling tot het pantheïsme. Aan het eind van de 19e eeuw dook de term op in zijn huidige wijsgerige betekenis bij de Fransman Charles Renouvier (1903) en de Amerikaan Borden Parker Bowne (1908). Veel personalisten hebben aan hun filosofie een christelijke invulling gegeven, zowel protestanten (Parker Bowne, De Rougemont, Kohnstamm) als katholieken (Mounier, Kocbek).
Het Europese personalisme heeft onder meer invloed ondergaan van het neothomisme (met name Jacques Maritain) en de levensfilosofie van Henri Bergson. Op zijn beurt beïnvloedde het personalisme het communitarisme.
[bewerk] Personalisten
- Nikolaj Berdjajev
- Maurice Blondel
- Borden Parker Bowne
- Romano Guardini
- Edvard Kocbek
- Philip Kohnstamm
- Paul-Louis Landsberg
- Louis Lavelle
- Emmanuel Levinas
- Emmanuel Mounier
- Jan Patočka
- Charles Renouvier
- Denis de Rougemont
- Max Scheler
- René Le Senne
- Walt Whitman
