Passiflora herbertiana
| Passiflora herbertiana | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Passiflora herbertiana Ker Gawl. (1823) |
Passiflora herbertiana heeft in tegenstelling tot de meeste andere passiebloemen, bloemen die drie tot vier dagen openblijven in plaats van slechts een dag. De plant is vernoemd naar Herbert Lord Caernarvon die de plant in Groot-Brittannië in cultuur introduceerde.
De plant heeft licht behaarde, enigszins hoekige stengels die tot 5 m lang kunnen worden. De bladsteel is tot 7,5 cm lang. De bladeren zijn drie- of zelden vijflobbig, gaafrandig en 4 – 11 x 4 – 12 cm groot.
De alleenstaande bloemstelen zijn 2 – 3,5 cm lang. De bloemen zijn 5 - 8 cm breed en verkleuren gedurende de bloeitijd van groenachtig geel via geel naar oranjegeel. De kelkbladeren zijn lancetvormig en 2,5 – 3,7 x 0,6 – 0,8 cm groot. De kroonbladeren zijn lancetvormig en 1,5 – 2,2 x 0,4 – 0,5 cm groot. De corona bestat uit een rij 0,5 – 1,5 cm lange, rechtopstaande, gele filamenten. De plant is zelfbestuivend en kan veel vruchten vormen met zijn eigen stuifmeel. De vruchten zijn eivormig, licht driekantig, 4 – 7 cm lang en groen met witte stippen. De vruchten zijn eetbaar en worden in hun natuurlijke verspreidingsgebied veel door de Aborigines gegeten.
P. herbertiana is een van de drie soorten passiebloemen die inheems zijn in Australië. De andere soorten zijn P. aurantia en P. cinnabarina, met wie hij de sectie Disemma vormt.
P. herbertiana kan in België en Nederland in de vensterbank en de koude kas worden gehouden. ‘s Zomers kan de plant buiten worden gehouden. Hij bloeit van juni tot september en kan in een broeikas bij de juiste temperaturen vrijwel het gehele jaar bloemen produceren.
 Blad |
 Onrijpe vrucht |
