Oorlog van de Quadruple Alliantie
De oorlog van de Quadruple Alliantie was een kortstondige Europese oorlog die duurde van 1718 tot 1720 en die werd uitgevochten tussen Spanje en een Viervoudig Verbond of Quadruple Alliantie, bestaande uit Oostenrijk, Frankrijk, Groot-Brittannië en de Nederlandse Republiek.
De aanleiding tot het conflict was gelegen in de aanspraken die Filips V van Spanje deed gelden in Italië. Als reactie hierop vormden Frankrijk, Groot-Brittannië en de Republiek een Triple Alliantie. Toen Spanje Sardinië en Sicilië binnenviel, die bij de Vrede van Utrecht respectievelijk aan Oostenrijk en de hertog van Savoye waren toebedeeld, sloot Oostenrijk zich bij de Alliantie aan.
De Britse vloot verscheepte een klein Oostenrijkse leger naar Sicilië en Franse troepen drongen Noord-Spanje binnen. De oorlog verliep niet goed voor Spanje, en de vrede werd getekend bij het Verdrag van Den Haag (1720). Filips zag af van zijn aanspraken in Italië. Savoye gaf Sicilië aan Oostenrijk in ruil voor Sardinië.
