Minimal music
In de klassieke muziek vanaf omstreeks 1970 wordt de term minimal music gebruikt om een muziekstijl met de volgende kenmerken aan te duiden:
- herhaling (vaak van korte muzikale frases, met subtiele variaties gedurende een lange tijd) of stilstand (vaak in de vorm van gebrom of lang aangehouden tonen).
- een accent op consonante samenklanken.
- een vast tempo.
Inhoud |
[bewerk] Herkomst van de term minimal music
De term minimal music is afgeleid van het concept minimalisme, dat bekend was uit de schilderkunst en beeldhouwkunst.
Het woord minimalisme werd voor het eerst gebruikt in de muziek in 1968 door Michael Nyman in een recensie van het stuk The Great Digest van Cornelius Cardew. Later breidde Nyman zijn definitie van minimalisme in de muziek uit in zijn boek Experimental Music: Cage and Beyond (1974).
Het verband tussen minimalisme in de muziek en minimalisme in andere kunstvormen is zeer betrekkelijk. Dat is waarschijnlijk de reden voor het feit dat vele van de minimalistische componisten deze term afkeuren.
[bewerk] Componisten
De meest prominente minimalistische componisten zijn John Adams, Philip Glass, Steve Reich en Terry Riley. La Monte Young wordt over het algemeen aangemerkt als de "vader" van het minimalisme.
[bewerk] Beschrijving van minimal music
Velen vinden de minimalistische muziek toegankelijker dan serialisme en andere hedendaagse avant-garde stromingen, maar sommigen vinden de muziek snel saai worden door de vele herhaling. Anderen vinden de herhaling juist trance-verwekkend.
Van de muziek die minimal music genoemd wordt bestaan vele variaties, in elk opzicht, van instrumentatie tot structuur tot techniek.
- De vroege composities van Philip Glass en Steve Reich hadden over het algemeen een strenge vorm, met weinig versieringen over het primaire thema. Het waren stukken voor kleine instrumentale ensembles (waar de componisten zelf deel van uit maakten). In het geval van Philip Glass bestonden deze ensembles uit orgels, blaasinstrumenten, met name saxofoons, en vocalisten.
- Bij Steve Reich lag het accent meer op idiofonen, zoals de xylofoon, de marimba, en de metallofoon. Zijn werken zijn geschreven voor combinaties van deze instrumenten.
- Adams werken waren vaak bestemd voor meer traditionele combinaties van instrumenten: orkest, strijkkwartet en zelfs voor piano solo. Zijn werken zijn veelal veel toegankelijker; zijn werk heeft een minimalistische kern, maar vertoont ook een zeer klassieke wijze van componeren, en een frase in John Adams werk blijft meestal minder lang onveranderd door dezelfde instrumenten gespeeld dan een frase uit een ander minimalistisch stuk. Sommige van John Adams orkestwerken worden "maximalistisch" genoemd, maar dat is niet een algemeen erkend begrip onder recensenten.
[bewerk] Externe links
- Minimal Music, Maximal Impact, door Kyle Gann, Bevat een uitgebreidere lijst vroege minimalistische componisten.
