Lycopodium
| Wolfsklauw | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 grote wolfsklauw, bron: Koehler (1887) |
|||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
|
|||||||||||
| geslacht | |||||||||||
| Lycopodium L. (1753) |
De Wolfsklauw (Lycopodium) is een uitzonderlijk geslacht.
Het hoort tot de "lagere planten" die zich niet vermeerderen door middel van zaad, maar door sporen. De wolfsklauwen hebben sporendoosjes, die afzonderlijk op de bladvoetjes van de blaadjes zitten. Deze blaadjes vormen aan de top van de stengels een soort aar. Niet alle stengels zijn echter vruchtbaar. Wolfsklauwen hebben minder grote bladeren dan varens. De sporangiën staan op de bovenzijde van speciale "vruchtbare" bladeren, die soms in een apart deel van de stengel (strobilus) zijn gerangschikt, soms min of meer willekeurig tussen de tussen de bladeren gelegen. De soorten van het geslacht Lycopodium zijn isospoor, uit de spore groeit een klein, knolvormig prothallium.
De stengels zijn al dan niet vertakt, bezet met vrij kleine schubvormige bladeren.
Het geslacht telt ca veertig soorten. In Nederland en België komen de volgende soorten zeldzaam tot zeer zeldzaam voor, voornamelijk op drassige veen en heide gronden,
- Stekende wolfsklauw (Lycopodium annotinum)
- Grote wolfsklauw (Lycopodium clavatum)
- Kleine wolfsklauw (Lycopodium tristachyum)
