Lodewijk II (825 – Brescia 12 augustus 875) was keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Noord-Italië.
Lodewijk was de oudste zoon van keizer Lotharius en daarom had hij recht op de keizerkroon. Alleen was het zo dat in de Frankische traditie de bezittingen van de vader overgingen op al de zonen, zodoende erfde Lodewijk slechts een deel van het Middenrijk van zijn vader, namelijk Italië. Hij werd koning van Italië op 15 juni 844 (een positie die hem al toegewezen was in 839).
Hij werd als medekeizer gekroond door paus Leo IV in 850. Toen zijn vader Lotharius stierf in 855 werd hij de enige keizer. Na het kinderloos overlijden van zijn broer Karel in 863, ontving Lodewijk het grootste gedeelte van diens bezittingen in Bourgondië. Lodewijk was echter kinderloos, en benoemde zijn neef Karloman van Beieren tot opvolger. Deze was echter de zoon van Lodewijk de Duitser, en zo kwam de keizerstitel bij Duitsland terecht.
