Laster
Laster is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van feiten te beschuldigen waarvan men weet dat deze niet waar zijn. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.
De motieven verschillen, maar kunnen vaak gezocht worden in wraak, of frustratie na het beëindigen van een relatie.
[bewerk] Nederlands strafrecht
In Nederland is laster een strafbaar feit op grond van artikel 262 Wetboek van Strafrecht: het kan worden bestraft met maximaal twee jaar gevangenisstraf of een geldboete van de vierde categorie.
[bewerk] Belgisch strafrecht
Het Strafwetboek (artikel 443-453) spreekt van aanranding van de eer of de goede naam van personen. In de praktijk wordt meestal gesproken over laster en eerroof. Iemand wordt kwaadwillig een feit ten laste gelegd, dat zijn eer kan krenken of hem aan de openbare verachting kan blootstellen. Dat is laster als het bewijs niet geleverd wordt; dat is eerroof wanneer de wet dit bewijs niet toelaat. De maximumstraf is een jaar als dat publiek gebeurt, dat wil zeggen door geschriften of in het bijzijn van anderen. De straf is maximaal zes maanden voor een geschreven lasterlijke aangifte bij de overheid. Een niet publieke belediging, smaad, is niet strafbaar, tenzij aan publieke functionarissen. Kwaadwillige ruchtbaarmaking van bewezen feiten kan dan weer wel gestraft worden, tot maximum twee maanden. Laster, eerroof en kwaadwillige ruchtbaarmaking zijn klachtmisdrijven, dat wil zeggen dat zij alleen vervolgd worden na een klacht van de benadeelde.
Onder dit hoofdstuk in het Strafwetboek valt ook nog de grafschennis met een maximumstraf van een jaar.
