Krontjong
Krontjong (Indonesisch: keroncong) is muziek waarbij Westerse melodieën met Westerse muziekinstrumenten gespeeld worden op het stramien van de Indische gamelan. De muzikale en ritmische structuur van het aloude gamelanorkest wordt overgenomen door Europese instrumenten. Boven het gecompliceerde ritme van bas (gong), cello, ukelele(s), gitaar, etc. ‘zweeft’ de gezongen melodie, die zich van de ‘drukte’ niets schijnt aan te trekken en schijnbaar ongestoord haar weg vervolgt. De viool en dwarsfluit (suling) ondersteunen daarbij de stem. Zij vullen de melodie aan of spelen een tegenmelodie. Af en toe neemt de viool of de fluit de solo over en speelt de melodie of een variatie daarop. Daarbij vult óf de dwarsfluit de viool aan óf omgekeerd de viool de dwarsfluit.
[bewerk] Oorsprong
In 1611 stelde de Oost-Indische Compagnie (VOC), die inmiddels de macht op de Portugezen veroverd had, een stuk land ter beschikking aan een groep slaven. Deze slaven van Portugees-Aziatische en Afrikaanse afkomst hadden zich al in de Portugese tijd tot het christendom bekeerd. Na de overwinning van de Hollanders werden zij overgebracht naar het nieuw-gestichte handelscentrum van de VOC, Batavia. De naam van deze nederzetting voor vrijgemaakte slaven was ‘Tugu’ (grenspaal); ongeveer 12 km ten noordoosten van Batavia. Kampong Tugu ontwikkelde zich tot een bolwerk van Portugees-Indische cultuur, waar een Portugees-achtige taal gesproken werd die zich steeds meer met Maleise woorden en uitdrukkingen vermengde.
De inwoners van Tugu (Toegoe) zongen zeer waarschijnlijk aangepaste versies van 16e-eeuwse Portugese volksliedjes. Een oud Portugis-liedje is b.v. Nina Bobo. Met de eeuwenoude traditie van gamelanklanken in de oren, maar meer nog in de genen, konden de muzikanten in de kampong - bij het spelen van vreemde, nieuwe melodieën uit die andere cultuur - niet nalaten, ingeslepen ritmen en muzikale structuren van de gamelan in te brengen. Zo ontstond er een merkwaardig mengsel van nieuw en oud dat uitgroeide tot de krontjongstijl.
Enkele bekende artisten uit de jaren 40-70 waren: Ratna Noya (geb. 24 februari 1924 en woonachtig in Jakarta) Enny Kusrini, Sulastri, Sumadi en Lulus. Deze artiesten hebben meerdere platen uitgebracht onder het Elshinta Records label uit Indonesië
