Keesje Vermeulen
Keesje Vermeulen (12 mei 1938 — 11 april 1948) was een kind dat op 28 april 1948 in de Delfshavense Schie (Rotterdam) in een juten zak werd gevonden. Hij bleekt te zijn gewurgd en seksueel te zijn misbruikt. Zijn kleertjes lagen in stukken geknipt in de jutezak.
Keesje Vermeulen verdween op de avond van 11 april 1948 in Rotterdam. Pas twee weken later vond men het jongetje terug in een juten zak die op de Delfshavense Schie dreef. Deze kindermoord was in die tijd een grote schok voor Rotterdam. Meer dan 25.000 belangstellenden kwamen op de begrafenis van het jongetje. Iedereen was erover eens dat de moordenaar een psychopaat moest zijn. En de politie wilde dan ook kostte wat het kost de moordenaar pakken.
Bureau Haagseveer kreeg opdracht om uit te zoeken wie achter deze moord zat. Ze kwamen terecht bij Hendrik K., een ondernemer van een boerenbedrijf. Een juten zak zou bij hem zijn verdwenen en zijn kompaan had hem ooit betrapt terwijl hij ontucht pleegde met een 16-jarige arbeider.
Hendrik K. ontkende de moord, maar onder druk kreeg inspecteur Den Outer het toch voor mekaar om deze man de kindermoord te laten bekennen. K. werd op 23 augustus 1950 tot levenslang gevangenisstraf plus tbr veroordeeld.
In 1951 kwamen er tips binnen bij Bureau Haagseveer die in plaats van K. wezen naar de 29-jarige kappersbediende G.J.L. uit de Aelwijn Floriszstraat in Rotterdam. Deze tips werden gegeven door een broer van L. die bij privé-detectives de beschuldigende vinger naar zijn broer ophief. G.J.L. werd naar Bureau Haagseveer gehaald, maar hield stug vol niets met de dood van Keesje Vermeulen te maken te hebben. Na een week moest men de kappersbediende laten gaan. Er kwam een dag later bij Bureau Haagseveer een anoniem telefoontje. De beller (een mannenstem) meldde dat K. onschuldig was en dat de politie hem moesten laten gaan. Daarna werd meteen opgehangen.
Op 12 januari 1955 - K. had toen vijf jaar gezeten - bleek toch dat hij met onvoldoende bewijs was vervolgd. De juten zak die als belangrijkste bewijsmateriaal werd beschouwd bleek niet uit zijn bedrijf afkomstig te zijn. Er zaten stoffen in die niet van belang waren voor een boerenbedrijf. K. werd een week later vrijgelaten.
Het Bureau Haagseveer ging verder met het zoeken naar de dader. Ze stuitten op een groentenboer genaamd B. die mogelijk wat met de moord te maken had. Uiteindelijk bleek er onvoldoende redenen te zijn om de groentenboer te vervolgen. B. stierf op 14 april 1951 na een lang ziekbed. De moord op Keesje Vermeulen heeft hij nooit bekend.
Verder zette inspecteur Den Outer zijn zinnen op de gebroeders van der E. Het bleek dat de broers in de Tweede Wereldoorlog hadden samengewerkt met de vader van Keesje. Dit zou een link kunnen zijn, volgens Den Outer. In 1955 ging hij door met zijn speurtocht. De 39-jarige Jan van der E. werkte in een metaalwarenbedrijf waar ze regelmatig jutezakken gebruikten. Er werd een huiszoeking gedaan op zowel het bedrijf als bij huize Van der E. maar men vond niets, behalve een oude lap met braaksel die ze in het Gerechtelijk Laboratorium lieten onderzoeken.
Den Outer liet op 22 februari 1956 zijn theorie over Jan van der E. vallen en zette zijn zinnen op diens broer, de 39-jarige Klaas van der E. Hierbij kreeg hij hulp van de ex-minnares en ex-dienstmeid van Van der E. waar Van der E. jaren een buitenechtelijke relatie mee had. Zij vertelde aan Den Outer dat Klaas van der E. midden in de nacht van 11 april 1948 bij haar thuis kwam en bekende een jongetje te hebben misbruikt en te hebben vermoord. Vervolgens zou Klaas van der E. haar hebben geïntimideerd.
Men arresteerde Klaas van der E. op 7 juli 1956 en confronteerde de bestelauto-chauffeur van de bakkerij met de verklaringen van zijn ex-minnares. Klaas van der E. ontkende de moord op Keesje Vermeulen te hebben gepleegd. Daarbij zei hij dat zijn ex-minnares alleen kwaad is omdat hij haar heeft gedwongen haar zwangerschap ongedaan te maken. Ook bekende hij wel eens brood te hebben gestolen uit de bakkerij. "Op andere punten ben ik wel een ploert," verklaarde hij. "Maar met die kindermoord heb ik niks te maken". Een maand later gaf de ex-minnares toe valse getuigenis te hebben afgelegd. Klaas van der E. werd enkel vervolgd wegens het plegen van een abortus en verduistering.
Vier jaar lang bleef het dossier-Keesje Vermeulen op de plank staan. Pas in maart 1961, toen de eerder genoemde kappersbediende G.J.L. werd gearresteerd voor de moord op de 8-jarige Marcel Nivard die op 8 februari 1961 in de nacht verdween, werd het dossier-Keesje Vermeulen heropend. Er waren namelijk vele overeenkomsten met de moord op Keesje en de moord op Marcel Nivard. L. had al bekend Marcel Nivard te hebben vermoord nadat hij geprobeerd had - in de kruipkelder van de kapperszaak waar werkte - zich seksueel aan hem te vergrijpen. Marcel had echter geschreeuwd en in angst had hij het jongetje gewurgd. In de kapperszaak waar hij ten tijde van de zaak-Keesje Vermeulen werkte was er ook een kruipkelder waar nota bene jutezakken lagen opgeslagen. L. had een eigen sleutel voor de kapperszaak. Keesje Vermeulen en Marcel Nivard verdwenen beiden in de avond, werden beiden gewurgd en werden beiden op het water teruggevonden. Daarbij loog L. over feiten of vertelde hij de waarheid niet helemaal. Toch heeft L. nooit de moord op Keesje Vermeulen bekend, en meer dan wat aanwijzingen zijn er niet. G.J.L. werd voor de moord op Marcel Nivard veroordeeld tot twintig jaar celstraf en TBR. Sindsdien ligt het dossier weer terug op de plank.
De zaak Keesje Vermeulen is nooit opgelost.
