Janitsaren
De Janitsaren waren de elitetroepen van goedgetrainde soldaten van het Osmaanse Rijk.
De Janitsaren waren geen moslim van geboorte, maar als een vorm van "belasting" (devshirme) ontvoerd uit de christelijke bevolking van de Balkanlanden. Soms gaven de mensen van christelijke dorpen en steden op de Balkan vrijwillig hun jongens aan het korps omdat ze zo van een goede opleiding konden genieten en topfuncties konden bekleden. De jongens werden opgenomen als ze nog jong waren en werden bekeerd tot de islam. Vervolgens kregen ze een lange rigoureuze training. Ze moesten gehoorzamen aan strikte regels en mochten niet trouwen.
In de 15de en 16e eeuw werden de Janitsaren een krachtige politieke macht. Hiervan maakten zij gebruik door rechten bij de sultan los te peuteren. Ze mochten trouwen, kregen hoge salarissen en bepaalde rechten. Vervolgens werden ook de zonen van Janitsaren als Janitsaar geaccepteerd. De laatste stap was het willekeurig mogen accepteren en inschrijven van nieuwe leden, waarvan de sultan de kosten moest dragen.
Dit leidde tot een dramatische achteruitgang van de kwaliteit van het korps. Van een elite-eenheid werden zij tot een groepje opportunisten, dat in weelde aan het hof of in de provincies leefde, en de christelijke boeren aldaar uitperste. De onbekwaamheid en onbetrouwbaarheid van de janitsaren leidde tot de Eerste Servische Opstand.
Ze werden in 1826 uitgeschakeld. Toen sultan Mahmut II het leger wilde moderniseren kwamen de Janitsaren in opstand. Toen de Janitsaren zich in het Hippodroom verzamelden liet de sultan hen omsingelen en geheel uitmoorden.
