Higgsveld
Het Higgsveld is een veld dat onderdeel uitmaakt van het standaardmodel van de deeltjesfysica. Het bijbehorende deeltje, het Higgs-boson, is tot op heden niet rechtstreeks waargenomen in experimenten. Daarmee heeft het Higgsveld de status van een wetenschappelijke hypothese (veronderstelling): het zou moeten bestaan om het standaardmodel kloppend te maken. Volgens de theorie veroorzaakt het Higgsveld de massa van de elementaire deeltjes.
[bewerk] Beschrijving
Zonder massa (traagheid) is het kleinste duwtje al genoeg om iets snel weg te laten schieten, dus zou alles met de lichtsnelheid door elkaar heen moeten vliegen. Dat is klaarblijkelijk niet zo, en in 1963 heeft de Schotse natuurkundige Peter Higgs het Higgsmechanisme bedacht om het bestaan van traagheid te verklaren. Hiermee voegde hij een extra veld toe aan het standaardmodel.
Het Higgsveld zou een alom aanwezig energieveld moeten zijn, waar alle deeltjes hun massa aan ontlenen. Het Higgs-boson is nooit rechtstreeks waargenomen. In 2007 moet de Large Hadron Collider bij CERN in Genève klaar zijn, een deeltjesversneller die vermoedlijk sterk genoeg is om het deeltje waar te nemen.
De dragers van het Higgsveld noemt men Higgs-bosonen. Simplistisch gezegd zijn dit de klontjes in een dikke soep (het Higgsveld) waar alle deeltjes doorheen bewegen; hoe meer Higgs-bosonen er aan een deeltje 'blijven plakken', hoe moeilijker het beweegt en hoe meer massa het dus heeft.
[bewerk] Fysisch-technische eigenschappen
In de technische formulering komt het Higgsveld tot stand door spontane lokale symmetriebreking, waarvan het Higgs-boson het Goldstone-boson is. Het veld heeft twee complexwaardige vrijheidsgraden. Het koppelt aan de andere velden met een Yukawa-koppeling, waarvan de koppelingsconstante evenredig is met de massa van het andere deeltje. Een bijzondere eigenschap van het Higgsveld is, dat het zijn laagste energieniveau niet bij veldwaarde 0 maar een specifieke positieve veldsterkte heeft.
| Bron(nen): |
|
