Frank Sherwood Rowland

Frank Sherwood Rowland (Delaware (Ohio), 28 juni 1927) is een Amerikaans chemicus, werkzaam als professor aan de University of California te Irvine. In 1995 won hij met Mario Molina en Paul Crutzen de Nobelprijs voor de Scheikunde.

Sherwood behaalde in 1948 een Bachelor of Arts-titel aan de Ohio Wesleyan University en daarna achtereenvolgens een Master of Science- (1951) en een doctorstitel (1952) aan de University of Chicago. Daarna doceerde hij daarna achtereenvolgens aan Princeton University en de University of Kansas tot hij in 1964 zijn huidige titel haalde. Begin jaren '70 begon hij samen te werken met Mario Molina. In 1978 werd hij verkozen tot lid van de National Academy of Sciences, in 1993 deed hij dienst als voorzitter van de American Association for the Advancement of Science.

Het bekendst werd hij door de ontdekking (1974), samen met Molina, dat Chloorfluorkoolwaterstoffen een belangrijke bijdrage leveren aan de afbraak van de ozonlaag. Hiermee bouwde hij voort op Paul Crutzens eerdere (1970) ontdekking dat stikstofdioxide ozon kan afbreken. Het zou nog ongeveer tien jaar duren voor hun ontdekking algemeen geaccepteerd raakte; ze leidde evenwel tot een drastische teruggang in het gebruik van CFK's. Voor deze ontdekking ontvingen Crutzen, Rowland en Molina in 1995 de Nobelprijs.

Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1976-2000)

1976: Lipscomb | 1977: Prigogine | 1978: Mitchell | 1979: Brown, Wittig | 1980: Berg, Gilbert, Sanger | 1981: Fukui, Hoffmann | 1982: Klug | 1983: Taube | 1984: Merrifield | 1985: Hauptman, Karle | 1986: Herschbach, Lee, Polanyi | 1987: Cram, Lehn, Pedersen | 1988: Deisenhofer, Huber, Michel | 1989: Altman, Cech | 1990: Corey | 1991: Ernst | 1992: Marcus | 1993: Mullis, Smith | 1994: Olah | 1995: Crutzen, Molina, Rowland | 1996: Curl, Kroto, Smalley | 1997: Boyer, Walker, Skou | 1998: Kohn, Pople | 1999: Zewail | 2000: Heeger, MacDiarmid, Shirakawa