Falcarius
| Falcarius utahensis Status: Fossiel |
||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Falcarius utahensis |
Falcarius utahensis is een theropode dinosauriër uit de groep van de Maniraptora, meer in het bijzonder de Therizinosauroidea, tijdens het vroege Krijt levend in het huidige Noord-Amerika. De soort is in mei 2005 beschreven door Kirkland.
De vondst uit 1999 bestaat uit twee beenderlagen uit Utah, het vermoedelijk gevolg van een groepssterven van duizenden individuen, waaruit al zo'n 2000 verschillende botten vrijgemaakt zijn. Ongeveer 90% van het skelet is bekend. Door het grote aantal individuen is het mogelijk statistische analyses uit te voeren; er schijnen al twee morfen voor de handen gevonden te zijn en er is een duidelijke leeftijdsopbouw in de populatie.
De vondst werd gedaan door de bone dog Lawrence Walker, dus een illegale stroper van fossielen op federale grond, die hem aan Kirkland verklapte, waarbij de paleontoloog toezegde een goed woordje voor hem te doen bij de autoriteiten. Desalniettemin werd Walker tot vijf maanden gevangenisstraf veroordeeld.
Falcarius was misschien een kleine basale therizinosauroïde of hij bevond zich nog basaler in de Therizinosauria. Hij was zo'n vier meter lang en met een rughoogte van een meter. Het dier schijnt een overgang te vertonen van de carnivore levenswijze van de theropoden naar de herbivore van de therizinosauriërs: de wellicht bimorfe tanden, hoewel nog gekromd, zijn platter met ribbels voor het afscheuren van plantaardig materiaal; het schaambeen steekt wat meer naar achter, wellicht om ruimte te maken voor een vergroot spijsverteringskanaal. Er wordt echter ook wel vermoed dat de Maniraptora oorspronkelijk omnivoor zijn. De handen zijn zeer groot met sikkelvormige klauwen, waar ook de geslachtsnaam van afgeleid is: falcarius betekent in het Latijn "sikkelsnijder". Latere therizinosauriërs - tot welke meer geavanceerde groep Falcarius overigens vermoedelijk niet behoort - zouden ook zeer grote handen hebben; sommige soorten hadden de langste klauwen die uit het dierenrijk bekend zijn. In combinatie met een vrij lange nek doet deze eigenschap Falcarius al sterk lijken op zijn latere verwanten. De klauwen dienden misschien tot zelfverdediging of voor het reiken naar hoge takken.
Hoogstvermoedelijk was het dier, net als alle Maniraptora, warmbloedig en bevederd. Het maakt meer de indruk van een bizarre vogel dan van wat men zich meestal als dinosauriër voorstelt.
