Elisabeth Báthory

Elisabeth Báthory (Hongaars: Báthory Erzsébet; Slowaaks: Alžbeta Bátoriová (-Nádašdy)) (7 augustus 1560 – 21 augustus 1614) was een Hongaarse gravin die leefde in kasteel Čachtice bij Trenčín, in het huidige Slowakije. Ze is de meest beroemde seriemoordenaar in de Slowaakse en Hongaarse geschiedenis. En volgens het Guinness Book of Records heeft ze de meeste doden op haar naam. Zij en haar vier vermeende medeplichtigen werden veroordeeld voor het martelen en vermoorden van meisjes en jonge vrouwen (20 -2000 afhankelijk van de bron). In 1610 werd ze in afzondering opgesloten tot ze 4 jaar later stierf. Haar adelstand voorkwam dat ze de doodstraf kreeg. 3 van de 4 medeplichtigen werden echter wél terechtgesteld.

[bewerk] Legendes

Er zijn vele legenden over haar (moorddadige) leven. De bekendste is als volgt: Van haar man zou Elisabeth de fijne kneepjes van het martelvak hebben geleerd en ze zou er niet vies van zijn geweest. Toen een dienstmeid tijdens het kammen iets te hard aan Elisabeths haren trok gaf de gravin haar een harde klap tot bloedens toe. Haar handen zaten onder het bloed en de gravin voelde zich hierdoor jonger. Ze zou de gevleugelde woorden ‘bloed is de eeuwige jeugd’ hebben gesproken en hierop tussen de 300 en 650 boerenmeisjes en dienstmeiden te hebben geslacht om regelmatig in het bloed te kunnen baden. Toen de gravin ook adellijke meisjes voor haar doel om zeep hielp, werd pas ingegrepen.

Haar historische bijnamen zijn o.a. de Bloedgravin en Gravin Dracula.